Her Yöne Doksan Dakika'nın kıymetlilerini kalite programımızda ağırladık

Siz hiç tiyatro üstadları ile biraraya geldiniz mi?

Onlarla sohbet etme imkânı buldunuz mu?

Onlar özel hayatlarında nasıllar biliyor musunuz?

Ben biliyorum. Bildim!

İnanamazsınız!

Mümkün değilki anlatmak!

Onların düşünceleri farklı, onların konuşmaları değişik, onların hayatla maceraları bile bizim gibi değil.

Onların pencerelerinden bakmak isterdim dünyaya ve biliyorum ki çok eğlenirdim.

Nasıl dolu, nasıl güzel, nasıl başkalar! Haydi bakalım anlatabiliyorsam anlatacağım.

Bu hafta Kalite programımızın konukları onlardı. Onlar kimler?

HER YÖNE DOKSAN DAKİKA’nın kıymetlileri…

Sinan Bengier, Sümer Tilmaç, Esin Gündoğdu, Ahmet Çevik.

Gurupta birde genç biri vardı. Kaan Sepkektay… Ateş gibi bir genç! Yeditepe organisasyonun sahibi, bu güzel topluluğunda organizatörü. Böyle yürekli, çalışkan gençlerin başarıları beni duygulandırıyor. Üstadların onun hakkında söyledikleri çok güzeldi. Onun başarılarını söydeklerinde yine düşündüm. Ne kadar yürekleri büyük ve mütavaziler. Çalışanı takdir etmekle kalmıyorlar bunuda övünerek anlatıyorlar.

Sanatçılarla birlikte olmanın tadını ben ve partnerim Riccon İlhan Doğan fazlası ile çıkardık. Aralarda dilim tutulmadı dersem yalanım olur. Çok konuşmak gelmedi içimden, ben nasıl olsa konuşurdum!

Mesele onların konuşmasaydı,

Mesele onları dinlemekti,

Mesele onların konuştukları dilden anlamaktı!

Mesele aynen buydu…

Onlar ‘Her Yöne Doksan Dakika ile rüzgâr gibi esiyorlar.

Gittikleri yerleri ve gidecekleri yerleri akılda tutmak zor! Yoğun bir programları var ama gelecek teklifleri de değerlendiriyorlar.

Buna karşın, zamansızlıklarına rağmen, hangi hayır kurumundan davet gelse onada gideriz diyebilecek kadarda yürekliler.

Onların hatıraları bile kaliteli.

Kalite programına çok yakıştılar. İçim huzurlu olmasına huzurluydu da kalbim niye başını almış gitmişti?

Nasıl olmasın?

Ben hep tiyatrocu olmak istemiştim. Kısmet olmadı.

Tiyatro, Yunanca da görme yeri anlamına geliyor ya!

Aynen öyle bende gördüm dün gece tiyatronun oyuncularının nasıl olduklarını. Nasıl savaş vererek bu günlere gelebildiklerini. Tiyatro aşkının ne kadar büyük olduğunu sadece duymadım aynı zamanda da gördüm.

Tiyatrocunun sahnede hastalık kelimesinin içeriğini unutturduğunu, tiyatronun para için yapılmadığını, para, şöhret tiyatrocular için çokda önemli olmadığını anladım.

Tabi burada bir detayı atlamamam lazım.

Benim tiyatro olsun tiyatro yapalım, bildiklerimizi, anladıklarımızı, okuduklarımızı, edinimlerimizi ve hayatın gerçeklerini birebir izleyenlere aktaralım derdinde olanlar üstadlar için geçerli... Hani otel yerine turnelerde otobüslerde konaklayanlar için!

Ekmek arası yedikleri ile kanaat edenler için geçerli…

Yoksa beş yıldızlı otelde kalmazsak turneye çıkmayız, şartlarımız var uygulanmazsa olmaz diyen genç tiyatrocular için geçerli değil…

Dün gece farklıydı…

Yeni olan televizyon hayatımın mehenk taşlarından birini yaşamış oldum.

Ben güzel edinimlerle donatıldım.

Sizler izlediyseniz programımızı şanslısınız. İzlemediyseniz yakında interette olur nasılsa!

Ben artık daha bir havalıyım. Her Yöne Doksan Dakika’nın üstadları ile tanıştım, hatta sevdim, hatta dostluk adına ilk adımlarımı attım.

Tiyatrocuların yüreği ile hoşçakalınız…

Nazan Şara Şatana