Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

22 Ağustos '06

 
Kategori
Psikoloji
 

Her Zaman %50 İhtimal Vardır

"Ben terkedilmelerin birinci adresiydim" Öyleydi... Hiçbir iyiliğin cezasız kalmayacağı tezi hayatın bu alanında, aşklarda, sevdalarda da sürdürüyordu hükmünü. "İyiler Ölüyordu" ve belkide bunun için bu dünya yayalan dünya diyorlardı...

Hayata aslında öyle sıkı sarılan bi kişiligim vardi ki; işte asıl sorun sanırım bu. Di'li gecmiş zaman. Bazen insanların kendini aciz hissettiğide oluyormuş. Bunları yaşamak bana çok güç gelirdi. Buna bir örnek vermek gerekirse "ölümün aslında çok uzakta olduğunu" düşünülür. Özellikle sevdiği insan yanındayken yaklaşamaz diye bir tabu koyar ama aslında o baş ucumuzda bizi beklemektedir.

Bundan birkaç ay once bir kaza atlatmıştım. Kötü sonuçlar doğurabilecek bir kazaydı. Evet yaşıyorum hatta kılına bile zarar gelmedi tabiri varya işte oyle. O arabadan sağ çıkmama ihtimalim %90 dı. Yalnız o an düşünemediğim her zaman bir %50 ihtimalin olduğuydu. Arabadan iner inmez aklımdan gecen insanın beni aradıgını gördüm arayan abimdi benim canımdan kıymetli abim gün içerisinde beni aramayacagı bir saatti ama aramıştı.Belki de o saf tertemiz kalbine doğmuştu biricik kardeşine bir zarar geldiği dilim tutuldu o an hic birşey söyleyemedim ama beni o kadar rahattı ki arkasından da hayatımda çok önemli bir yeri olan arkadaşım aramıştı. Ben sanırım biraz kaderci bir insanım bunu kadere bağlıyorum. Onların saf ve tertemiz ruhlarında bana verdikleri degeri göz onunde bulundurmak sizce yanlışmı?

Kaza sırasında hayatım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti bana birşey olursa ailem ne yapardı. Onların benim yokluğuma inanabilecegi ihtimalini bile göz önünde bulunduramadım. Hala ölüm baş ucumdayken benden uzakta olduğuna inanmak istiyordum.

BEN ÖLÜRSEM ONLAR NE YAPARDI...

İşte o an babamın acizligi ve ağlama sesiyle irkildim. Annem babam kadar güçlü değildi. Onun çığlıkları kulaklarımı tırmalıyordu. Abim... O bensiz yapamazdı "bütün çabası beni mutlu etmeye calışmak "bütün amaçlarını beni mutlu etmek için kuran bir insandı. Sessiz bir şekilde tabutumu omuzlamıştı. Bu yük o' na çok ağır geldi yürüyemedi bile. İşte o an onun güçsüz ruhunu hissettim haykırışlarını duydum. Bak abi ben yaşıyorum yanınızdayım demek istedim! Ya kardeşim işte bende o olmadan yapamam zincirleme bir sevgi bu bizdeki ama halkalar aynı yerde toplanıyor birbirlerinden güç almaya çalışıyorlardı. O an haykırmak geldi icimden ben burdayım ölmedim yaşıyorum diye. Sonra farkına vardım bu sadece soğuk bir hayalden ibaretti...

Hayatın bütün evrelerinde keşke dememeniz dileğiyle...

 
Toplam blog
: 27
: 2069
Kayıt tarihi
: 14.08.06
 
 

İzmir doğumluyum ama tamamen bir Çanakkale aşığıyım. Herkesin hayatı bir öyküden oluşuyor ve ben ..