Herhangi bir konuda aşırılığı olan kimselerle ilişkiniz olmasın; çok iyi insan bile tehlikelidir

İyi insanken hiç dostum yoktu; baktım olmuyor köpekleri falan taşladım da insanlar bana yaklaştı. Demek ki yazdığım konuyu biliyorlardı. Mavi gökleri o kadar çok seviyordum ki baktı bu işin sonu kötüye gidecek Tanrı gökleri elimden aldı.

İyilik başlangıçta ışıktır, kapılırsınız. Sonra bu ışık yakmaya başlar. MB’ de iyi insanlara hep mesafeli oldum. “Niye bizi sevmiyorsun” diye ağladılar. Ben sizi seviyorum ama aynı zamanda korkuyorum da. Keşke ara sıra “pu..t” falan deseydiniz. Beni sevginizin korkutucu derinliklerine çektiniz!

Bir şeye fazla bağlılık kişinin kimyasını bozuyor… Ara sıra melek olabileceğini düşündüğüm arkadaşlarım var. Onlar beni seviyorlar ama ben onlardan korkuyorum; ya gerçekten melekseler! Mahallemizin imamına selam vermemek için arka sokaktan gidiyorum. Adamın bir Allah deyişi var ki… Ya beni IŞİD’e götürürse!

Aslında bu tür insanları kontrol altında tutmak lazım, nolur nolmaz! Acısı büyük insanlar da tehlikeli. Niye hep benim başıma geliyor diye kızar, Allah’a gücü yetmeyince sana dalar! Vatanını çok sevenler, namuslular… Hiç işim olmaz… Vatanını satanlar, onun bunun altına yatanlar daha güvenli! Yani hayat bu, paranız kalmaz vatanı satmak, onun bunun altına yatmak zorunda kalırsınız… Sonra hain, o…pu! Al başına belayı! Neme lazım, köprü altında yatarım, ne bulursam satarım hahahahaha…

Aksilik bu ya böyle kimseler çekim merkezi… Ve bizler de bunların aşırı olduğu konularda mutlaka eksiğizdir. Bizi adam etmeleri için kapılarına yüz süreriz. Belki adam oluruz ama bunu biz göremeyiz. Çünkü mevta olmuşuzdur!

Onu bunu bilmem arkadaş, iyilikte aşırılık öldürür… Bana normal, hata yapan insan lazım. Sümüklü ama burnunu silen, gereksiz yere gülen filam!