Herkes biraz yalnızdır aslında ya da hep yalnızdır insan zamanla

Rahimden kafanı dışarı uzattığın andan itibaren yalnızsın artık... Anne babanın yanında ama onların egosu içinde yalnız bir çocuk olarak büyümek durumundasındır... Okul öncesi sokak, apartman, mahalle arkadaşların vardır ama oyundan eve döndüğünde yine yalnızsındır... Eline tuttururlar bir oyuncak bir köşede yalnız başına oynarsın... Anne baba çalışmak zorundadır... Babanne anneanne ile yaşarsın hayatının belli dönemini.. Bu sefer de senden 50 yaş büyük insanlar arasında yalnızsındır. Çünkü onlar da anne babadır. Ve onlar da eline bir oyuncak tutuşturur bir kenarda oynamanı ister... Yalnızlığa doğru itilmeye başlarsın ufaktan...

Sonra okul hayatı başlar... İlkokul 1-2-3...... uzayıp giden okul hayatı... Geriye dönüp baktığında en önemli yılların olduğunu farkettiğin ilkokul yılların da yalnız geçer... Sırtında okul çantası, elinde beslenme çantasıyla arşınlarsın gökmeydan sokaklarını... O sırtındaki 10 kiloluk çantanın altında yalnız başına ezilirsin... Önüne koyduklarında sınav kağıdını yalnız başına yapman istenir... Kopya çekmek yasak!Bu sefer okul seni itmeye başlar yalnızlığa... Okul yılları akıp giderken pekişir yalnızlığın... Liseye geldiğin ergenliğin, hormonların zirve yaptığı zamanlarda aşık olursun... Platonik başlar genelde lise aşkları... Kendi aşkının içinde yalnızsındır bu sefer... Kimseye anlatmaya paylaşmaya cesaret edemezsin çekinirsin... Karşılık bulana kadar muhtelif aşklar içerisinde yalnızlığına çözüm ararsın... Derken anılarının en önemli yerine yerleşen lise aşkın başlar... O seni seviyordur sen de onu ama o kadar alışmışsındır ki yalnızlığa farkında olmadan o büyük aşkın içinde bile yalnızsındır... Yıllar geçer yalnızlığın iyice kök salmıştır içine... Bütün ruhunu sarmıştır fakat artık daha güçlüsündür... Kimsenin yardımına, acımasına, desteğine ihtiyacın yoktur... Artık kendi kendine yetebiliyorsundur... Bir  zaman sonra evlenirsin... Bu sefer anne babanın seni niye yalnızlığa ittiğini kavramaya başlarsın. Çünkü onlar da yalnız büyümüşlerdir... Yanında eşin yatarken bile kemirir içini o yalnızlık duygusu... Çocukların olur, torunların olur hepsi tek tek kendi hayatları için yalnız bırakırlar seni... Sonra bir gece yatağında, bir yerlerde stairway to heaven çalarken yine yalnız başına ölürsün.."korku duydu, çünkü yalnızlık korku yaratır. 'benden başka hiçbir şey yoksa niçin korkayım?' diye düşündü. O zaman korkusu geçti. Korkacak hiçbirşey yoktu; çünkü korku ikinci bir varlık olduğu zaman gelir"