Herkese mutlu yıllar ama...

Herkese mutlu yıllar.

Evet herkese mutlu yıllar, inşaAllah geçen seneden dah mutlu, huzurlu, neşeli dilerim ama kimse ne zaman nerede öleceğini bilmez.

Belki keskin bir geçiş oldu ama yaşamdan ölüme geçiş de böyle keskin olacak. Yılbaşı yılbaşı bu konu nereden çıktı demeyin. Kimsenin moralini bozmaya çalışmıyorum. Ama bazen insan bir şekilde, garip bir şekilde bir çarka kaptırıyor ve ezberlenmiş şeyler yapmaya, 3. bende yaşamaya başlıyor. Sanki belli bir noktaya kilitlenmiş, hipnotize olmuş gibi.

Bugün İstinye Park’a gitmem gerekti yılbaşı alışverişi için(!). Yürüyen merdivenden inerken insanları seyrettim. Herkes şartlandırılmış gibi oradan oraya koşturuyor, alıyor alıyor, yüzlerde mutlu ama sabit bir ifade. Sanki herşey, tüm dünya oradan ibaretmiş gibi. Ya da akşam ki partiye yapılacak alışverişten, alınacak hediyelerden...

Hayatın (gerçek) gerçekleri tamamen unutulmuş gibi. Dışarıda çok büyük savaşlar, haksızlıklar var. Çok yakınımızda Suriye’de çocuklar donarak ölüyor, Irak’ta hergün 40-50 kişi ölüyor, o kadar uzağa gitmeyelim, arabayla durduğumuz her kırmızı ışıkta 3-5 yaşından çocuklar, 70-75 yaşında dedeler-nineler dileniyor, haftada bir Ege Denizi'nde kaçakların botu batıyor, hepsi ölüyor, Van’da hala insanlar konteynerda yaşıyorlar, Orta Afrika insanlar hala yol ortasında birbirlerini keser-baltayla öldürüyor, Fransız ordusu seyrediyor, ama artık bir haber değeri olmadığı için gazetelerde yer bulamıyor.

Yeni yıl çok güzel inşaAllah herşey 2014’de daha güzel olur. Savaşlar biter, zenginlik artar, heryere barış gelir. Tabi ki bu kutlanacak, neşelenilecek. Ama bütün dünyayı unutmak niye?

Aslında her yeni yılı, her yeni ayı, her yeni günü kutlamalıyız. Çünkü Allah bize aklımızı, vicdanımızı kullanacağımız bir gün daha, bir ay daha, bir yıl daha veriyor.

...Hiç kimse, yarın ne kazanacağını bilmez. Hiç kimse de, hangi yerde öleceğini bilmez.  (Lokman Suresi,  34)

Hiçbirimiz yarın ne durumda olacağımızı bilemeyiz. Yarın değil, 5 dakika sonra bile ne durumda olacağımızı, yaşayıp yaşamayacağımızı bilemeyiz. O yüzden hep çok şuurlu, vicdanlı olmalıyız. Ölümün bizi ne zaman, nerede bulacağını bilemeyiz. Ve ölümle karşılaştığımız zaman vicdanımızın çok rahat olabilmesi gerekir.

...Çünkü doğrusu, gözler kör olmaz, ancak sinelerdeki kalpler körelir. (Hac Suresi,
 46)

Allah maşaAllah ne kadar güzel anlatmış. Kör olan, fakirleri, haksızlıkları, ihtiyaç içindekileri görmeyen, Allah’ın sözlerine kör olan gözler değil, vicdanlardır. Ve Allah burada bir başka tehlikeye daha dikkat çekiyor.

...Bundan sonra kalpleriniz yine katılaştı; taş gibi, hatta daha katı. (Bakara Suresi, 74)

İnsan vicdansızlığı dost edindi mi, kalbi taş gibi kaskatı oluyor, etrafındakilere kör olan, bencil bir insan oraya çıkıyor. Ama o kişi unutmamalı herkes gibi o da ölecek.