Herkesi mutlu edebilir misiniz?

Derslerde öğrencilerle etkileşim içinde olmayı seviyorum. Onların ihtiyaçlarını dikkate almayı ve o ihtiyaçlar doğrultusunda ders yapmayı da seviyorum. Ama kimi zaman öğrencilerden farklı farklı istekler gelebiliyor. Böyle bir durumda da ortada kalıyorum. Bir öğrencinin istediğini dikkate alsam diğer öğrenci kırılabiliyor. Geçen hafta derslerimden birinde tam da böyle bir durumla karşılaştım.

Derse gittiğimde birkaç öğrenci sınıfa gelmiş ve yerleşmişti bile. Biraz sohbet ettikten sonra o gün özel bir "asana" (duruş) grubu çalışmak isteyip istemediklerini sordum. Öğrencilerden birkaçı kalça açıcı duruşları çalışmak istediğini söyledi. Bir tanesi ise sırt odaklı bir ders tercih edeceğini söyledi. "Çoğunluk kalça açıcı bir seri istiyor. Çoğunluğun istediğini yapsaydın" dediğinizi duyar gibi oluyorum. Ama böyle bir durumda ne kalça açıcı bir seri ne de sırt odaklı bir ders yapacaktım. Bambaşka bir ders planlarken, birden aklıma bir "asana" geldi. Ve bu "asana"nın hem kalça açıcı hem de sırt odaklı bir ders için biçilmiş kaftan olduğunu fark ettim. Sorun çözülmüştü. Şimdi derse başlama zamanıydı.

Başlangıç meditasyonu sonrasında "surya namaskara" (güneşe selam) serileri ile bedenleri ısıttık. O günün zirve duruşu için bacakların içindeki kasları, kasık kaslarını, bacakların arkasındaki "hamstring" kaslarını ve omuz kuşağını esnetmek gerekiyordu. "Hamstring" kasları için "uttanasana" (ayakta öne eğilme), "padangusthasana" (el parmaklarımızla ayak baş parmağını tuttuğumuz duruş), "paschimottanasana" (yerde öne eğilme) gibi duruşları kullandık. Bacakların içindeki kaslar için "ashwa sanchalanasana" (yüksek hamle), "anjaneyasana" (alçak hamle), "prasarita padottanasana" (bacaklar ayrı öne eğilme) ve "half frog" (yarım kurbağa) gibi duruşları yaptık. Omuzları ise "garudasana" (kartal) ve "gomukhasana" (inek başı) duruşlarının kol şekli ile öne eğilirken elleri geride kenetleyerek esnettik.  

Sıra zirve duruşuna gelmişti. Zirve duruşunu tahmin edebildiniz mi? "Kurmasana" (kaplumbağa) duruşu... Bu duruşa geçmeden önce "upavistha konasana" (oturarak açı duruşu) ile bacağın içinde kasları ısıttık ve esnettik. Ve "kurmasana"… Zirve duruşunda herkes için en zor kısım omuzların içe doğru dönmesiydi. Öğrenciler duruşu denerken kendi sınırlarını fazla zorlamamalarını ve "asana"da ilerlerken omuzlarını çok zorladıklarını düşündüklerinde bir adım geri çekilmelerini tavsiye ettim.

Zirve duruşundan sonra omurgayı "setu bandhasana" (yarım köprü) ile geriye eğdik. Burgularla bedeni rahatlattıktan sonra "savasana" (derin gevşeme ve dinlenme pozisyonu) ile dersi sonlandırdık.

Benim için zorlu bir ders olmuştu. Öğrencilerin istekleri doğrultusunda ders yapayım derken birilerini sevindirirken birilerini kıracak hale gelmiştim. Neyse ki o gün tüm öğrencileri mutlu edecek bir ders yapabilmiştim. Ama her zaman bu kadar şanslı olamazdım. Yine de her zaman herkesi mutlu edemeyiz, değil mi? Benim kendi adıma aldığım ders buydu.