Herkesi yaşıyor bilmek...

Ne yolculuk...

Hiç Trenle böylesine ilerde hatırlanabilecek; anı, hatıra olacağına inanmazdım .
Erzurum'dan Kayseri'ye hala kızımın kızı , Gökçe'nin düğününe gidiyorduk. Ailemiz cumbur cemaatle, trenin 2kompartımanını işğal ettik de nasıl hengameyle , yerleştik. Şöyle ki; sen burda kal, sen burada yat velhasıl tren gidiyor , bizim içerdeki bir gecelik misafir olacağımız kompartımana, yıllık gibi yerleşemememiz.

"Düşün koftur; işin "derler işte öğle bir şey, anlaşılacağı üzre, zarzor yerleştik. Halam çok mert olanı zamanında yemeği sever, hele bakın açın , çıkınları neler getirmişiniz boşuna hazırlandım, demeyin dedi, de neşeli haliyle "bak Nadide dolmaları zengin yapmıştır, öğle azacık üzümle yapmaz diyor, habire aranıyor "belli ki, çok acıkmış .

Halam "ne bulduğuna sevinir, ne kaybettiğine üzülür boş ver içini; ferah tut "derdi. Sofra kuruldu adeta "Halil İbrahim sofrası"ne yokki , belliki mutfağı taşımışlar . Halam kollarım koptu, semaveri tutdum dökülmesin. Keyf değil mi? restorandan da alırdık ama, olmaz temiz ve iyi yapamazlar endişesi. Neşe kahkaha taklitler, önce Bölükbaşı , sezen, oy için eğilip kükülüp, yalan söyleyenler , arada trende kontrole gelen memura cevap , vermeler .

Sakin, herşeyi sukunetle izleyen Ahmet amcam "hele uşak az lavaşa lor sarın "değince şaşırdık zira ; hiç lor kalmamıştı Halam" kız koş !Salim emmi gilden alda gel" değince büyük bir ses oldu . Herkes katılırcasına gülüyor , halam makaraları öğle açacak ne dedim, dedi .

Dedi de biz trendeydik .

O, mayıs ayında trende beraber yaptığımız neşeli, bir o kadar da ilerde; yüreğimizde derin iz bırakan, bu anımı unutamam zira; evimin önünden hergün muntazam tren geçiyor.

Artık sesini duyacağım ne babam, ne amcam ne de halam var.

Hepsi sözleşmişcesine bir yılda gittiler. Artık hiç gelemeyecekler, her tren düdüğü geçmişteki anımı inadına canlı tutuyor.