Herkesin Cesareti Başkadır

Cesaret neydi? Yanan ateşe atlayabilmek mi yoksa derin denizlere bir nefeste boğulabilmek mi? Yoksa tehlikeli yollarda saatlerce koşabilmek mi?

Kimine göre bunların hepsi cesaret iken kimine göre hiçbiri değil.

Bence aslında cesaret birini karşılıksız delice sevmek. Sonuçta bir karşılığının olmadığını biliyorsun ve buna rağmen ondan vazgeçmiyorsun. Korkaklık yapmıyorsun. Seni delice yakacağını bildiğin bir volkana gözün kapalı kendini atıyorsun.

Bu volkan seni yakarken yine de pes etmiyorsun. Yana yana sevmeye devam ediyorsun. Şimdi bu cesaret değil ne?

Herkes sonunda bir karşılığı olmayan yola kendini atamaz. Bu sadece cesaret sahibi kişilerin harcıdır.

Belki evet bu cesaret ettiğin yolun sonunda fazlasıyla üzüleceksin ama hayatın boyuncuda aslında keşke demekten kurtulacaksın. İnsan  bir yola girdiğinde belki sonunda girmeseydim diyebilir ama keşke yapsaydım bu yola girseydim ne olurdu demekten daha iyi bir durumdur. Çünkü hayatın boyunca aklında bir soru işareti olacağına ders aldığın bir olay oluşmuş olacak.

Cesaret sahibi olmak tabi öyle kolay iste değildir. Yanmayı göze alanların işidir. Ama emin olmak lazım ki bu cesaret size mutlaka bir şey katar. Ya mutluluk ya tecrübe.  Kişide hayatınızda önem arz eden olgular.

Ama tabi tercih sizin. Cesaret edip yanmak mı yoksa vazgeçip delice kaçmak mı?

Bana sorsalar eğer hangisini seçerdin diye.  Sonuna kadar cesaret etmek derdim ki hayatım boyunca keşke dememek için.  Aklımda soru işaretleri kalmaması için.