Herkesin salıncağı olmalı

Salıncakta sallanıyorsun.

Kaydıraktan kayan da benim. İkinci birini bulsam, hatta üç dört, ne oyunlar oynayacağım ama, yalnızım. Yalnızlık dokunuyor bana. Ruhum kabarıyor, içim deli gibi kaşınıyor. Deli gibi ordan oraya koşturuyorum. Yorulunca yatıyorum, bir gün, iki üç gün, uyu babam uyu.

Sallanıyorum salıncakta.

Amca hadi ama!...Haklısın çocuk, yine yaşımı unuttum, sahi ben kaç yaşındayım? Hayat benden kaçıp gideli epey olmuş olmalı. Yok mu benim adıma hesap tutan? Kendi hesabını kendin tut! Tut evladım beni, hah, sorunsuz şöyle bir kenara...

Salıncak benim!

Di bir zamanlar, sallanır da sallanırdım, uçardım uçar, ne hayallerdi ama, bütün dünya benim olacaktı, yer tamam, gökten başlayacaktım her şeye, eksiksiz yaşayacaktım, emindim, çünkü ben, bendim, sallanıyordum özgürce!

Benim salıncağım o ama....

Nereye götürüyorsunuz onu? Ama ama ama, ben taaa o yıllardan beri onunla sallanıyor, sallanıyordum! Salıncaksız ben.....Bir başka salıncak bulmak, hele bu yaştan sonra, kolay mı sanıyorsunuz? Salıncak görevini tamamladı ne demek?! 

Sana kaydırağı bırakıyoruz dediler ve salıncağımı alıp gittiler, bir daha onları görmedim.

Bu yaştan sonra kaydırak ve ben, olur mu? Kaydırak sen bu işe ne diyorsun? Salıncak senin de iyi bir arkadaşındı değil mi, yıllar var, ah o yıllar. Neyse, kayalım bakalım, hooop, neredeyim? Bulduğumuzda, evet bulduğunuzda, kaydırağın önünde, evet önünde, öylece, evet öylece, işte öylece, eeeee?

Salıncağım olmalı, sallanmalıyım, sallanmayınca ben, ben değilim!

Ş.Y.