Herkesin vicdanı var ama ortak vicdan yok; bu yüzden olaylar karşısında tepkimiz farklı oluyor

Yazılarım nedeniyle çok tepki alıyorum. Oysa beni takip edenler biliyorlar ki Kerim Korkut asla yanlışın yanında olmaz. Peki, o halde neden böyle? Cevap çok basit; bana tepki gösterenler kendi vicdanlarıyla hareket ediyorlar. Oysa ben yazılarımı objektif akıl ve ortak vicdana göre yazıyorum. Kendi yanılma payı çok olan vicdanımı aştım. Artı bunu gözlem, okuma, insanları dinleme, bilim, sanat gibi çok sayıda argümanla destekliyorum. Ortaya evrensel bir akıl çıkıyor.

Yazılarımda sık sık söylüyorum, ben dünyaya 360 dereceden bakıyorum. Böyle olunca her şeyi görüyorum. Her şeyi gören bir şeyi savunmaz, her şeyi savunmak zorundadır. Böyle olunca örneğin Türk bayrağı için ölenlerin hassasiyeti kadar Türk bayrağını yakanların hassasiyetine de bakmak zorunda kalıyorsunuz. Bayrak yakılır mı? Elbette hayır. Ama acaba onları bu yanlışa sürükleyen önemli bir sebep var mıydı? Türkiye böyle demek istemiyorum da zulmeden bir ülkenin bayrağını ben bile yakabilirim. Bizi eleştirenler bayrağın yakılmasına takmışlar. Bakış açıları dar, bu kadarını görebiliyorlar. Bayrağımızı neden yakıyorlar kısmını görmek istemiyorlar. O nedenle evrensel kahraman olması gereken bizim gibiler evrensel hain oluyor!

Bir de beni eleştirenler, yazılarıma tepki gösterenler kimliğime bakıp beni bir yere koyuyorlar “Bu Türk’tür, Türk bayrağının yakılmasına nasıl kayıtsız kalabiliyor; o halde hain” diyorlar. Ben kimliğimde Türk olabilirim ve bu gibi insanların yanıldıkları nokta, haklı bir platformda Türk bayrağı için ölebilirim de. Bunlar beni bu kurguladığımız örnekte mesela Türk bayrağına düşmanca karşı olanlarla karıştırıyorlar. Oysa eleştirmek başka düşman olmak başka, yanlışsa kalbinizi bile söküp atarsınız.

Devleti ve ülkemi  eleştirdiğim bir yazıma yapılan yorumda birisi “Bu yazıyı yazan …dır” demiş. Bu şahıs aynı yorumu bir de binlerce kişinin duygulanarak okuduğu vatanseverlikle ilgili yazılarımı okuduktan sonra yapsın bakalım. Üç nokta koyup boş bıraktığımız terbiyesiz ifadenin yeri gözyaşlarıyla dolacaktır!

Kerim Korkut’u herkes tanır. Onun yanlış yapması mümkün değildir, her yaptığı her söylediği doğrudur. Yani en azından niyeti doğrudur. İnsan yanlış yapmaz, yanlış insan yanlış yapar. Herkesin hakkını savunduğunuz zaman mutlaka yanlış anlaşılır hain damgası yersiniz; çünkü herkesin yüzü yıkanmış değil, elinize kir bulaşır! Türkiye’de sorunlara böyle yaklaşan yoktur; bu nedenle Kerim Korkut ilk asılacak adamdır, ipiniz varsa geleyim!

Bizim gibi insanların zaten karşıtları vardır; ama anlamayan dinlemeyen insanların da bunlara eklenmesi insanlığa bir güneş doğdurmak için çıktığımız yolda umutlarımızı kırıyor. Derdiniz vatansa ve bu konuda hain olduğumu düşünüyorsanız gömün beni bu ülkenin bağrına, mezarımda kemiklerim göklere yemyeşil dal budak saracak, mezar taşım al bayrak olacak. Endişeniz bu olmasın. Yeri geldiğinde siz oluruz, yeri geldiğinde herkes.

Barış dolu bir dünya için böyle olmak gerekiyor. Sizin yaptıklarınızın hepsini ben yaptım. Ben o yollardan geldim. En milliyetçinizden de milliyetçi, en dindarınızdan da dindar, en özgürünüzden de özgür. Bu yanlışı ben de yaptım. Gün oldu aynada kendimi tanıyamadım. Sizler de büyüyeceksiniz; akıllanıp kemale ereceksiniz. Ve arkanıza dönüp baktığınızda kendinize güleceksiniz! Büyümek deyince yaş olarak büyümeyi anlamayın, akıl olarak büyümeyi kastediyoruz.

Dünya işte sizin bu yanlışınızdan dolayı böyle. Bizim yüzümüzden karınca bile incinmez; çünkü sizler hep masumu alkışlar katili döversiniz; ama biz (benim gibi olan herkesi kastediyorum) katilin de masumun da hakkını veririz. Derviş zihniyetini kastettiğimiz sanılmasın; o zihniyette de sorun var; tekkeye gelmezsen derviş verdiği itibarı geri alır. Bizler dervişi de aşmışız; verilen itibar geri alınmaz, katilin katil olmadan önce aldığı madalya idama giderken yakasında takılı kalır!