Herşey seninle güzel

Yalnızlık, bir insanın yaşayabileceği en kötü tecrübelerden biridir. Çünkü insanlar yaşları, cinsiyetleri, eğitim durumları ne olursa olsun hayatlarındaki mutlulukları, acıları kısacası yaşadıkları tüm insani durumları paylaşabilecekleri birileri olsun isterler yanlarında.

Yalnızken ne ılık bir bahar sabahında sahilde denizi izlerken içilen bir çayın, ne de merakla izlenen bir filmin tadı vardır. Her şey sevdiğimiz biriyle paylaştığımız ölçüde güzeldir ve etkileyicidir biz insanlar için. Hayatımız bizi zor bir dönemin dönülmesi güç kavşağına ulaştırdığında eğer yanımızda bizi seven, destekleyen biri varsa çok daha kolay geçeriz o kavşaktan.

Özel insanlar sadece kötü anlarımızda değil mutlulukla gülümsediğimiz güzel günlerimizde de yanımızda olurlar ve böyle bir kişiyle mutluluğu paylaşmak ikiye katlar mutluluğumuzu. Kimi zaman bir dost, kimi zaman ailemizden biri, kimi zaman eşimiz ya da sevgilimizdir hayatımızdaki iyi ve kötü anlarda bizim yanımızda olan kişi. Hangisi olursa olsun o özeldir, önemlidir ve bizim hayatımızın ayrılmaz bir parçasıdır.

İnsan bazen sahip olduğu şeylerin değerini tam olarak bilemeyebiliyor. Çünkü malum eğer bir şeyin varlığına alışıksak onun olmadığını var saymak çoğu kez aklımıza gelmez. Ancak elimizdekileri yitirdiğimizde anlarız aslında ne yitirdiğimizi ve hayatımızda nasıl önemli bir yeri olduğunu. Sanırım insanoğlunun yapısı böyle; bir şeye sahipken onun kendi yaşamımız içinde taşıdığı önemi tam olarak idrak etme başarısını gösteremiyoruz. Ne zaman ki biri çekip gidiyor, ne zaman ki yaşanan güzel bir an silik bir anıya dönüşüyor o zaman anlıyoruz içimizde krater boyutlarında kocaman bir boşluk oluştuğunu. Sonra üzülsek de, ağlasak da söylenmesi gerekip de söylenemeyen sözleri; yaşanması gerekip de yaşanamayan anları geri getiremiyoruz.

O yüzden hemen şimdi seni seviyorum deyin sevdiklerinize, her şey seninle güzel deyin, varlığın hayatıma anlam katıyor deyin. Çok geç olmadan, birileri uzaklara çokkkk uzaklara gitmeden söyleyin tüm söylemek istediklerinizi…