Herşeye rağmen kaybetmediğim gülüşlerim var

Ve uğraşmak anlamsız / Yüzündeki yabancı / Her geçen saniye bana daha yabancı ./ Ve böyle olmasın bildiğim gibi kal sen /Her geçen saniye daha da zorlaşmasın /Ve gülümse şimdi .......

Haklıydın hep sen, acılar bedava, mecburduk hep uzaktan bakmaya
Çok yorgunum ben, eski bir saat gibi... hırpalandım Istanbul gibi ..

Bebeğim ...

Oyunun en güzel yerinde zil çalınca üzülürdük ya ... öyleyim .

(Emre Aydın )

Yaşanılan hayal kırıklarından sonra artık bende kalanın garip boşluk hissiyatını olduğunu farkettim. Anlamsız, manasız bir duygu hali gibi işte. Hislerimin çalınmış olduğunu düşünüyorum çoğu zaman. Öyle hissiz, duygusuz bir insan türü. Manasız, boş boş gözlerle etrafa bakarken yakalıyorum kendimi. Halbuk ki ben, ne yaşanırsa yaşansın hayatımda hiçkimsenin hislerimin çalmasına izin vermicektim. Ne olursan gülüşlerimi kaybetmediğim için tamamem benden bir şeyler kopmuş, gitmiş, çalınmış kabul etmiyorum .

Çok sevdiğim emrenin sizle paylaştığım şarkısı gibi, hep hatırımdaki gibi kalan, değişmesini istmediğim şeylerin değiştiğini gördüğüm, neden, niçin gibi sitemlerim olduğunu, zaten varlığıyla yokluğu bir olan biriydin ama hep bende olduğuna inandığım, tekrar kendi şehrine gelene kadar varolan, koparmadığın dostluğun vardı ta ki tekrar kendi şehrine en son gelişinle beraber kopartıp, parçalarını dağıttın ve ben toplayamadım. Bir adım geriye çekildim. Artık canım yansın istemediğim için kopup giden parçaların ayağımın batmasına izin vermedim, vermedim işte.

Sevgili Emre'nin şarkısını bitirirken söylediği son cümle gibi ;

"Oyunun en güzel yerinde zil çalınca üzülürdük ya ... öyleyim . "

Resim : Hilary Duff