Hey gidi günler

Kendimi bildim bileli denize ve sahil kasabalarına aşığımdır. Öyle ki Melek ile beraber Süreyya Paşa plajından bir kaptırırdık kendimizi Bostancı iskelesi. Bakardık ada vapuru hareket ediyor başlardık onunla yarışmaya kollarımız yorulana kadar. Suyun üzerinde dinlenirken , sahil küçücük kalmışsa hemen geri dönerdik. Zavallı annelerimiz de merak ve telaş içerisinde bizi beklerlerdi. Hey gidi günler. ..Şimdi utanmasam havuzda paletle yüzeceğim.

Bodrum Ortakent şimdi ki gibi değildi . Kaktüs Motel ve birkaç tesis vardı. Gün boyu denize girer, gün batımını seyretmek için cin tonik ve kuruyemiş alıp sandalla kıyıdan biraz uzaklaşır, karanlık çökene kadar denizden gelen ılık rüzgar eşliğinde günün yorgunluğunu atardık. Sonra doğru yemeğe.

Arkadaşlarımızla aramızda dostluk bağları o kadar sağlam ve art niyetsiz di ki bu gün hala birbirimizin yüzüne bakabiliyor, ailece görüşebiliyoruz.

Ateş yakardık kumsalda. Etrafına çember şeklinde oturur müzik yapan arkadaşlarımızı dinlerdik. İlerleyen saatlerde de doğru denize... Hey gidi günler...

Oldum olası kalabalık içerisinde bile yalnız hissederim kendimi. İşte böyle anlarımda yalınayak kumsal da kilometrelerce, yorulana kadar yürürdüm. Dalgalar ayak bileklerime kadar ılık ılık değdikçe mutluluğun doruk noktasında olduğumu hissederdim. Dönüşte, kimsenin olmadığı iskelede bağdaş kurup oturur, gözlerimi kapatıp denizin iyot kokusunu içime çekerdim. Bazende tahtaların üzerine sırt üstü uzanır, iskelenin altında ki dubalara vuran dalgaların sesini dinlerdim, denizden gelen ılık akşam esintisi eşliğinde... Şiir gibi... Şarkı gibi... Hey gidi günler...

Geceleri de çok severdim o iskeleyi. Balık tutmaya giderdik. Laf olsun diye. Amacım yıldızları yakalamaktı. Başımı gökyüzüne kaldırır kayacak yıldız beklerdim dilek tutmak için. Yıldızlar kayardı ama ben ne dilek tutacağımı bilemezdim. Okulum gelirdi aklıma sadece . O zamanlardan anlamışım demek ki beyaz atlı prensin masal kahramanı olduğunu... Gökyüzü , yıldızlar o kadar yakındır ki Bodrum gecelerin de elinizi uzatsanız tutacak gibi olursunuz.. Hey gidi günler..

Özgürlüğün dayanılmaz güzelliği bu olsa gerek. Beyninizde canlandırdığınız aşk'a aşık olmak. Tutkulu, kendinize ait, ihanet etmeyecek, canınızı yakmayacak bir imge...

Sahil kasabasında küçücük bir ev özlemişimdir geçirdiğim tatil günlerinden sonra... Şiir yazıp, kitap okuyup, yanımda köpeğimle dağların tepelerinden tuval üzerine hayatımı çizmeliyim. (Kesin sürrealist bir resim olurdu.) Bahçemde begonyalar, ortancalar, küpe çiçekleri, sardunyalar olmalı. Her sabah çiçekleri sulamalıyım. Hanımelinin sardığı çardak altında kahvaltı etmeliyim. Kahvemi yudumlarken sohbet etmeliyim yürekten, samimi, riyasız insanlarla. Çarşı da ki kahve de yaşlılarla tavla oynamalıyım. Kasaba da ki çocuklar ders kitaplarını alıp gelmeli onlara ders çalıştırmalıyım. Birlikte bir kütüphane yapmalıyız. Hayatım benim avuçlarımda olmalı.. Ve bir gün kimselerin görmeyeceği bir köşede sessizce veda etmeliyim. Hafızalarda veda anım olmamalı..

Nilüfer'in söylediği bir şarkının sözlerini anımsattı bana hayallerim ;

Bizler mi bilmem ki yoksa zaman mı değişti ?
O güzel günler hangi köşeler de gizlendi ?
Hey gidi günler
Beni benden çalan o güzel günler.

Hayal ettiğiniz her şeyin gerçekleşmesini dilerim..