Hey gidi Kazım

Yaz geldi, Açıkhava konserler başladı. İçimizde gizli bir hüzün. Konser coşkusunu yaşama isteği yanında her gidişte Kazım Koyuncuya duyulan özlem. Her sene heyecanla beklerdik “Hey gidi karadeniz” konserlerini. Kazım Koyuncuyla coşkumuz doruğa ulaşırdı. Şimdi öksüz kalmış gibi Açıkhava konserleri.

Konsere gidip, sahneyi görünce gözümüzde canlanacak konser hatıraları. Sadece koltukların değil araların bile dolduğu konserler. Birlikte söylenen türküler, dört bir yandaki horonlar. Şimdi bize kalan sadece görüntüler, fotoğraflar ve anılar… Elimizden kayıp giden hayatlar. Dün Kazım, bugün bir dost, akraba, yarın kim bilir kim? Kanserin elimizden alıp gittikleri… Kimi anılarda türküleriyle kalıyor Kazım gibi.

Karadeniz müziğini, karadenizli olup karadeniz müziği dinlemeyenlere türküleriyle dinlettiren, herkese sevdiren bir kişiydi Kazım Koyuncu. Bu türküleri bilmeyen yoktur herhalde. En azından ezgilerini duymuşlardır.

Ben seni sevduğumi

Dünyalara bildurdum

İndurdun kaşlarunu

Babani mi eldurdum?

Karadeniz turlarında yanımızdan eksik etmediğimiz türküler. “Hayde, hayde” diye yayla yollarındaki türkü keyfimiz.

Hayde gidelum hayde

Dağda karayemişa

….

Endum dere duzina

Aşlamayi aşladum

Sevdaluk eyi şeydur

Ben da yeni başladum

O uzaklarda olsa değişen bir şey yok. Hala karadeniz yollarında bize eşlik ediyor Kazım Koyuncu. O’nu tanımayanlara da bu şekilde anlatacağız, tanıtacağız. Türkülerini sevip dinlediğimiz müziğimize damgasını vuran Kazım Koyuncuyu rahmetle anıyoruz.

Uzaklarda olsan da türkülerle hep yanıbaşımızdasın…

Hey gidi karadeniz

Doldi da taşamadi

Etmeyelum sevdaluk

Edenler yaşamadi

Sevda olmadan da türküler olmaz. Kazım uzaklarda olsa da sevdalar yaşayacak, sevdalarda türküleri yaşacak. Sonu bilinmese de sevdalar yaşanmaya devam edecek…