Heyecanlı kaçış!

Ormandaki gümüş rengi ışıklar, karanlığında boğularak son sancıyı hatırlatan, yol kenarındaki çalılarla kaplı, vahşi ve korkulu köşede, fırtınalı bir varlık! Sesinde damdan düşer gibi davranan, sığınacak yer arayan, patavatsız bir soluk! Durmadan geçkin bir anıya yüz süren, suratsız bir kavrayış.. Kavradığı geçmişin ıssız tepelerinde, uçurumun kenarında, eski bir uğurlanış..

Aman! Hiç olmasın bu heyecanlı kaçış, hiç duyulmasın! İklim sonbahara dönerken, takvim yaprakları bir bir erirken! Çok heyecanlı bu başlangıç! Arzulu, muğlak, yabancı, ağlak! Heyecanlı kaçış, şiirin son dizesinde, yağmurun son yağışında, iniltiler duyuluyor yaprağın ölüşünde, sararışında..

Heyecanın doruklarda hissediliyor! Kaçtığın yön, bilinmezliğe bulanıyor. Durma, yürü! Kanma, biraz büyü! Derinde duyulur sesin! Anlarsın, neden geçmişten gelmişliğin! Yeni olan şeyler hep çekici gelmiştir, sen arzulu, birazda çevirdiğin filmlerin.. Hadi artık bütün sesler geleceğini müjdeliyor! Gelme ve kaçma buradan! Gitme, uzaklarda ise varlığının sessizliği, yine de yenilme burada!

İşte o an! Hiç soluklanma! Matem yanı başında! Hadi şimdi, anla! Neden gitmiştim? Komiktin, hatırla! Ben gidiyorum, sen gelmişken! Kaçışım, çok güzel, heyecanlı ve manalı! Hadi bana eyvallah!

selin428@yahoo.com.tr