Hiç Kale Dibinde Yüzdünüz mü?

Bodoslama giriyorum konuya
Ben yüzdüm.
Pırıl pırıl bir hava,
Güneşin batmasına ramak kalmış
Ha battı ha batacak
Silueti denize vurmuş, nasıl bir güzellik yarabbi
Tam instagrama sunset hashtagli fotoğraf atmalıktı, koydum gitti!

Biraz yürüdüm, köşedeki fırından bir simit aldım
Elimde fırından yeni çıkmış simit ve turfanda bir üzüm dalı
Üzümü de bağdan koparıp tutuşturdu elime az önce teyzenin biri.
Mis gibi kokuyor o da mübarek, tam hasat zamanı!

Tarihi kendinden büyük bir kaleyi gören küçük bir koydayım
Deniz durgun, ılık
Hasır çantamı kayanın üzerine bıraktığım gibi attım kendimi suya
Kaleye kadar yüzdüm
Yorulduğumda denizin ortasında küçük kayanın üstünde soluklandım

Sahi kayaya çıkarken hatta ayağımı da midye kesmiş
Boşversene, 15. yüzyıldan kalma bir kalenin dibinde denize giriyorum
Adı da Sormagir Kalesiymiş
Sormadım, yüzdüm, girdim
Düşünsene dünyada kaç yerde kalenin dibinde yüzebilirsin ki?

Şu insanların çoğu belki bu mühim durumdan bir haber yüzüyor
Bizans döneminde inşa edilmiş, öyle diyorlar.
Heybetli, lakin değeri bilinmemiş
Yer yer çalılar kaplamış surlarını
Değeri bilinmemiş desem de güzelliği dillere destan
UNESCO Dünya Miras Geçici Listesi’ne girmiş bu kale.

Sakil bir kayık çekilmiş kalenin dibine
Sahibi yoktu içinde
Deniz çocuklarıyız biz neticede, atlamalı, uçmalı, kaçmalı şeyleri severiz
Kayığa çıkıp, gözüme kestirdiğim yerden balıklama daldım suya
Aman ne olacak sanki yemedik ya!

Kale surlarının dibindeyim
Koca koca taşlardan örülmüş
Buram buram tarih kokuyor
Kara bir kedi geziniyor surun dibinde
Pers’miş adı da kalenin yanındaki çay bahçesinden seslendi biri, ben de öyle duydum

Sur dibinde biraz dinlendikten sonra başladım geri kulaç atmaya
İyi dinlenmişim, kayada mola vermeden vardım koya
Yan koydan geçerken neşesi bol, mezesi az bir sofraya şahit oldum
Arka fonda Türk sanat müziği çalıyor
Ama ne keyif!
Hayattan tat almak ne güzel şey!
Her yanımız bahar bahçe, yaprak dökmüyoruz desek yeri değil
Ama olsun
Önümüz deniz derya

Fatih de haklı, zamanında boşuna dememiş Çeşm-i Cihan diye buraya.
Koya varıp, ucundan kırdığım simidi ve teyzenin ikramı olan üzümü yemeye devam ettim

Yaşamak güzel şey doğrusu!
Biraz mavi, biraz iyilik, biraz sevgi biraz da merhamet
Her şey bu kadar salt ve gerçek.

Songül YAŞAR

http://blog.milliyet.com.tr/songullyasar