- Kategori
- Ben Bildiriyorum
- Okunma Sayısı
- 128
Hiç kimse olmak...
Gece derin bir sessizlik. Keder ile kader arasında çizilmiş buruk bir karanlık. Avucumda biriktirdiğim bir sürü yaşanmışlık, kaybettim, hepsini dünde bırakamazdım ya, bazısı ateş olup yakıyor derin derin. Kaç nefes alıp, kaç kere daha ölmeli bilmiyorum. Lakin kıyısında yaşadığım uçurumun eteğinde bekleyen puslu bir huzur, çağırıyor beni. Neresinden tutunmalıyım bilmiyorum. Kanatlarıma güvenip bırakmalı mıyım kendimi o uçurumdan, yoksa sabırdan giydiğim bu zırh ile beklemeli miyim?
Acının dili yok, rengi yok, tarifi yok. Acı boşluktur sadece. Hiçliktir acı. Olmamaktır... Köklerimin bile toprağı varlığımdan aciz. Dipsiz bir yaşanmışlık... Her yanım kor... Ve tuhaf olan içimde hala tutmaya çalıştığım o çocuksu umut, direniyor.
Ne yana dönmeli bilmiyorum, nasıl nefes almalı bilmiyorum. Sadece olmamayı dilerdim,
zira hiç kimse değilim!
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Var olan acıları birlikte paylaşmak güzeldir, çünkü acılar paylaşılınca azalır derler. Selamlar...
Abdülkadir Güler 07.01.2021 13:19Facebook hesabınızla yorum yapın, daha çabuk onaylansın!