Hiç sevilmediğimi düşünüyorum

Merhaba

Bu aralar acayip durgun bir dönem yaşıyorum. Sanki her şeyden herkesten ayrı gibiyim nedense hiç bir zaman sevilmediğimi düşünüyorum.Niye böyle oldum bilmiyorum galiba ayların hareketi beni böyle değiştiriyor. Malum Eylül ayına yaklaşıyoruz ve de Eylül hüzün ayı birde benim doğum ayım sanıyorum ki ondan bir yaş daha yaşlanacağımız için böyle hüzünlüyüm.

Ben İzmir Karaburun Yeni liman köyündenim. Çocukluğumuz gençliğimiz hep bu köyde geçti çok küçük ama şirin bir yer ne bir eylence yeri vardı nede bir restoran yada çay bahçesi sadece küçük bir limanımız vardı. Annem bizi denize götürürken kahve önünden geçmesin diye tarla içlerinden geçirirdi. çünkü ayıptı kahvede hele de dedem varsa asla geçemezdi.

Bizim köyümüzde kimse erkelerle öyle rahatça konuşmazdı sevsen bile uzaktan bakmakla yetinecektin ne çok aşklar yaşandı kimi mutlu kimi üzüntülü bitti. Çeşme başında kavak ağacı var halada duruyor orda gidip çocukken kim kimi seviyor okurduk baş harfleri kazınıyor ya kim anlıyorsunuz.

Düğünlerimiz çok güzel olur bizim işte orda kim kimi seviyor belli olur. En çok içki tüketilen yer Karaburun hele de düğünlerde erkekler bir yere oturur kızlar karşı tarafa dizilir erkek içer meze yer karşıda duran kıza kadehi kaldırır kız iç derse demek ki onunda sevgisi var erkeğe karşı içer içme derse bir daha bana bakma anlamındadır seni istemiyorum. Bu arada erkek tabi ki kör kütük sarhoş olur ama her defasında zafer kazanmış gibi kadehi gösterir, kız da gururla iç der. Böylece kim kimi seviyor belli olur o sıcağın anlında davul zurna eşliğinde iki gün sürer bu düğün.

Bizimde oldu tabi içeyim mi diyenler kimini içirdik kimini içirmedik hep olur ya bir çocukluk aşkı hiç biride iyi bitmiyor bu çocukluk aşklarının bakıyorsun başka birini koluna takmış geçiyor önünden ben şunu gördüm ki asla kimse kimseyi vazgeçemeyecek kadar sevmiyor herkesin yeri muhakkak doluyor çıkarsız bir sevgi nerde var varsa ben görmedim Leyla ile mecnun bile evlenseydi kesin kavga ederdi.

Bir ufak anımı anlatayım öyle bitireyim.Küçük bahçe köyü var orda bir düğün oldu bizde gittik neyse düğün bitmesine yakın biri geldi babama demiş ki senle bir şey konuşmak istiyoruz. Daha sonra babam beni çağırdı kızım dedi seni bu amca oğluna istiyormuş bende daha liseye gidiyorum sana ağırlığınca altın takacaklarmış ne dersin ben bir baktım babama bana kuyumcu dükkanını verseler istemem dedim. Nasıl ağlıyorum o an sanki babama beni orda bırakıp gidecek gibi geldi ilk defa korktum.

Ben bu köyü seviyorum burada olmayı burada yaşamayı ve de burada ölmeyi istiyorum; Umarım limanı hoyratça dolduran büyük teknelerde bir gün gider eski sakin halini alır. Kışın nergis kokusu yazın deniz kokusu duyulur etrafta sevgiyle kalın.