- Kategori
- Anılar
Hiç unutamadığım delikanlılık abidesi dayım Nazım Arslan'a saygı ile.....
4 Şubat 1984 (Cumartesi) -
Çok Sevdiğim ve de asla unutamadığım Dayım Nazım Arslan'a saygı ile;
İnsanoğlunun yaşadığı şu yalan dünyada, asla unutamadığı olaylar ve de o olayların baş rol oyuncusu olarak gördüğü bazı insanlar vardır. O İnsanlar, kişinin iç benliğine adeta vücudunun bir parçası imişçesine yapışık kalır, ne kadar istese de çekip atamaz. İnsan, ölünceye dek bu kişinin içinde yaşadığını fark eder.
İşte Rahmetli Dayım Nazım Arslan da (Şebinkarahisar-Alışar Köyü-Killik mahallesinden) Yaşantımdaki öyle kişilerden biridir.
Şişli'den taşınanana (16) yaşıma dek, TOMBUL Ailesi olarak O ve biz hep iç içe yaşadık. Çoğu zaman Samanyolu sokak (88 nolu) Ana Apt.D.1 de bizimle beraber kalırdı. Rahmetli Annem, bana nasıl baktıysa aynen de Dayım Rahmetliye bakmıştır.
Şişli'nin dolayısıyla Samanyolu Sokağının (1950-68 yılları arasında) unutulmaz Taksi şöförlerinin başında geliyordu.
Dürüst--sözünü eri-yardımsever-Rahmetli Hacı Annem Emine Tombul'un yardımıyla borç-harç aldığı 55 Chevrolet marka arabasında, pek çok gariban kişilere kendi taksinin şoförlük öğreterek hayata atılmalarını sağlamış-borç verdiği kişilerden parasının çoğunu geri alamamış-Şişli nin arka bahçesi olan oturduğu o zamanki adıyla meşhur "Teneke Mahhalesi" ndeki Kalaycının sözde hanındaki tek göz odasında, daha sonraları köyden ailesini İstanbul'a yanına almak zorunda kalmış, adeta o dönem kendisini tanıyanlara ve çevresine "Delikanlılığın ağabeyliğini" göstererek yaşatmış, yaşamla başa baş, dişe diş göğüs göğüse mücadele etmiş, kimselere eyvallah etmemmiş, o zamanlara göre görülmemiş şehirler arası taksiciliği de Şişli'ye getiren ilk taksi şöförüdür.
4 Şubat 1984 Cumartesi günü Şişli-Hamidiye Etfal Hastanesinde geçirdiği "Akut Miyokard Enfaktürüsü" den sonra, yaşadığı eziyetlerle dolu hayata (51) gibi genç yaşında veda etti.
Çeliktepe Cami Gasılhanesi'nde yıkanıp kefenlenmesinde ve de Zincirlikuyu Mezarlığı'nda kabre konulduktan sonra da kefenini açıp baktığtım an, sanki dünmüş gibi hala gözlerimin önünden hiç gitmiyor.
Rahmetli Babam ve de Rahmetli Dayımın cenazelerini, kefenlenmeden önce öptüğüm için kendimi şanslı olarak kabul etmekteyim. Bu teselli bana ömrü billah yeter artar bile...
Bir 4 Şubat Cumartesi günü daha gelince;
Bir nokta bile yazamıyorum. Beni mazur görünüz...
Bir nokta bile yazamıyorum. Beni mazur görünüz...
- Toplam blog
- : 741
- : 219
- Kayıt tarihi
- : 06.12.09
Aslen Şebinkarahisar-Alişar Köyü-Killik Mahallesi İmamlar (Çakmaklar) Sülalesine mensup olan Şair..