Hiçbir hayat milyarlarca dolarla bile ölçülmez!..

Çin’in Sincan Uygur Özerk Bölgesi’nde (Doğu Türkistan) Uygur Türkleri’ne uygulanan katliamlar Türkiye’de protestolara sebep oldu. Her ne kadar Çin hükümeti saklamaya çalışsa da ölü sayısının 1000’i geçtiği biliniyor… İnsanlar enselerine sıkılan “mafya usulü” tek kurşunla öldürüldü. Yakalananların ise akıbetleri meçhul…

Dünya ve özellikle Batı her zaman olduğu gibi seyrediyor. Katliama uğrayanlar Türk ya da Müslüman olmaya görsün, Batı’da “TIK” yok!..

Olayların ABD eliyle tezgâhlandığı da söylentiler arasında…

Hürriyet yazarı Enis Berberoğlu, Sincan’da ölüm kaç dolar? Başlıklı yazısında şöyle diyor “ Sincan’ı yerel ve etnik çatışma boyutundan küresel ölçeğe çıkartırsak… ABD, tarihinin en ciddi ekonomik krizini yaşıyor. İflasları, işsizliği önlemek için durmadan para basıyor. Amerikan para biriminin değer kaybı kaçınılmaz görülüyor. Ama işe bakın ki, ABD Doları dünyanın rezerv para birimi. Merkez Bankaları kasalarının üçte ikisi dolarla dolu. Son günlerde ‘Dolar rezerv para birimi olmasın’ diyenler çoğaldı. Dolar rezervi en yüksek ülke kim biliyor musunuz? Çin.

1.3 trilyon dolardan fazla rezervi olduğu tahmin ediliyor.

…Çin geçen ay Rusya ile buluştu, yeni rezerv parayı tartıştı. Zirvede yeni paranın adı bile konuldu: ‘Şio’. Dün başlayan G-8’ de Doların tahtının sarsılması işten değildi. Ama Sincan’da olaylar patladı, Çin’in karizması çizildi. G-8’e hareketinden önce Çin Dışişleri Bakan Yardımcısı açıklama yaptı.’Dolar uzun yıllar ana rezerv para birimi olacak’ dedi.” Ve devam ediyor Enis Berberoğlu;” Hiçbir hayat milyarlarca dolarla bile ölçülmez. Ancak bu dünyada, para için çok cinayet işlenir.”

Başrollerde ABD… Ne hikmetse Uygur Ana’ya şefkatli… kollarını açan da ABD…

Evet, hiçbir hayat milyarlarca dolarla bile ölçülmez. Gelelim ülkemize;

Yapılan katliamlara duyarsız kalamayan Sanayi ve Ticaret Bakanı Nihat Ergün vatandaşa “Boykot” çağrısı yaptı. Ancak Bakan’a iş dünyasından destek gelmedi. İktidar da bu konuda yalnız bıraktı …

Boykot çağrısına iş çevrelerinden çeşitli itirazlar yükseldi. Kimi “iki ülke arasındaki iş hacmi 17 milyar dolar, bu ticarette Türkiye yüzde 20 ile ihraç eden, yüzde 80 ithal eden… Durumda, Çin bize yatırım yapacak, finansman desteği sağlayacak, üzücü olaylar ekonomiye yansıtılmasın” dedi, Kimi “ticari ilişkilerin bu kadar iyi olduğu bir ortamda boykot girişimine çok olumlu bakmıyoruz, akılcı tepkiler… Lazım, ticaret bu işe karıştırılmasın” dedi. Bir büyük şirketimizin başkanı ise “Çin’den çok fazla ucuz ürün alıyoruz , daha ucuza alabilecek bir yer bulamazsak ihracatta rekabetçi gücümüzü kaybederiz (…..!!!)” diyerek “ boykot” çağrısına en muhteşem itirazın mimarı oldu… (Gazeteler)

Burada bir başarı gibi sunulan “yüzde 20 ihracata karşılık yüzde 80 ithalat” ile ihracatta nasıl bir rekabet gücümüzün olduğunu birileri anlatsa da biz sade vatandaşlar da anlasak!..

Düşünün; siz bir ülke ile ticaret yapıyorsunuz ve bunun yüzde 80’i ithalat. Yani sürekli satın alıyorsunuz. İğneden ipliğe kalitesiz ve sağlığa zararlı Çin mallarını raflara dolduruyorsunuz. Zaten işsizliğin ve ekonomik sıkıntının en üst seviyelere çıktığı Türkiye’de halkı ucuz Çin mallarını almaya zorluyorsunuz. Esnafı ve üretimi baltalıyorsunuz. Bu yetmezmiş gibi Çin’in Uygur Türklerine uyguladığı soykırımı da üzücü bir olay olarak nitelendiriyorsunuz!.. Burada sormak gerek; O zaman bizim emperyalist Batı ülkelerinden ne farkımız kalıyor?

Orada bizim gönül ve kan bağımızın olduğu, ortak değerlerimizi paylaştığımız Uygur Türklerine işkence, soykırım ve asimilasyon uygulanıyor. Ve Türk iş dünyası sızlanıyor; “Aman Çin ile ticari ilişkilerimiz zarar görmesin!..

Gazetelerin ekonomik sayfalarını okuduğunuz zaman sanırsınız ki hayatımızı ÇİN’e borçluyuz. Çin olmasa yanmışız! Maazallah aç kalmamız işten bile değil… Biz ABD tarafından kuşatıldığımızı sanıyorduk, yanılmışız. Meğer asıl kuşatmayı yapan ÇİN imiş!..

Burada yetkililere sesleniyoruz; Uygur Türklerine yapılanlar Çin’in iç meselesi değildir. Başta Türkiye’nin ve tüm medeni dünyanın meselesidir. Bir insanlık dramıdır. Çin ile ticaretimizi ve tüm ilişkilerimizi tekrar gözden geçirmemiz gerekmektedir. En azından ithalatta bir kısıntıya gidebiliriz. K…mızdaki dona kadar Çin’den almak zorunda değiliz.

Bu arada “akılcı tepki” nin ne olduğu da açıklanamıyor… Bizim aklımıza da “Boykot” tan başka bir şey gelmiyor.

Çin’e topla tüfekle saldıracak değiliz.

Çin mallarına boykot çağrısı akılcı bir tepkidir ve desteklenmelidir.

Tülay Hergünlü

Çanakkale, 11 Temmuz 2009