Hiçbirşey!

Saatine baktı; yine sabahın 4’üydü ve kaçıncı kes uyanıyordu bu kadar erken! Geçmişinden bu yana hayatına çok erken başlamıştı. Zaman öyle hızlı geçiyordu ki 42 yaşında oluvermişti. “Nasıl yani, 42 yaşında mısın?”

Evet, 42 yaşındayım ve bir çoğunuza göre çok genç, bir çoğunuza göre çok yaşlıyım!

Gözlerim mavi ve içinde sarı halkalar! Sol gözümde ise bir kırmızı leke doğuştan! Kilom 115 kg, boyum 178 cm... Çok geniş, kapı gibi adamım. Bel çevrem 115 cm, göğüs çevrem  160 cm... Göbeğimde en az 20 kg su taşıyorum... Geçmişte erkek vücud güzeliyken, halihazırda orangutandan farksız bir vücud şeklim var! Ama, kendimi bu halimle seviyorum! Çünkü beni tanımlayan özellikler arasında fizikselliğin önemi artık %0! İşte bunu sağlamak için de şişmanladım...

Ben yaşayarak öğrenen tayfadanım. Okumak sadece bana ışık verir. Oysa yaşayarak, o ışığı içime özümserim!

Allah ile anlaşmamız da bu yönde! Ondan en büyük arzum bana öğrenilecek yeni olasılıkları yoluma çıkarması... Bazen yıllar alıyor öğrenmek ancak yine sonunda başarıyorum!

Benim duyduğum en büyük aşk, öğrenme ve ALLAH aşkı! Bu benim için yeni bir şey değil; çocukluğumdan beri her gece Allah’a bugün de umarım kötü bir şey yapmamışımdır diye dua ederim... Hayatımda 20’li yaşlarım hariç çok rahat uyumuşumdur! 20’li yaşlar öğrenmemin en yoğun olduğu ve NEGATİF enerjiyle tanışıp BAŞETMESİNİ, zor da olsa, öğrendiğim yaşlar!

Sabah enerjim, hayatımın ötesinde, çok bakir ve tamdır. 42 yaşında olsam dahi, sabah kalktığımda kendimi yeniden doğmuş hissederim. Ve o günü yepyeni bir günmüş gibi hayatımın albüm sayfalarını katarım. Yıllar evvel Gönen’in annesiyle konuşurken bu özelliğimizin ortak olduğunu fark etmiştik! Gece ise uykuya daldığım an yine yeniden öldüğüm andır! Annesiyle ilk ve son defa konuşmuştuk; arkasından Gönen’e dönüp bir fısltıyla annesinin ölmek isteğinden bahsetmiştim ona ve 3 ay sonra annesi rahmetiyle kaybolmuştu bu dünyadan!

Ben ölmek hem ister, hem istemem! Allah’la bütünleşmek için sonsuz arzu duysam dahi, öte yandan bu dünyada dünyalık işlerimi tamamlamadığımı hissederim... Örneğin halen karımı evlatlık almaya ikna edemedim! En az iki tane istiyorum!

Büyük aile güzeldir. Ailede sayı arttıkça dert ve neşe de eş oranlı artar! Biz mesela İtalyan aileleri gibi yüksek oktavdan bir hayat yaşıyoruz. Aynı anda gülerken, bir bakmışsın, aynı oranda ağlamaklıyız! Herkes aynı anda konuşuyor tıpkı İtalyanlar gibi! Yorucu mu? Tabii ki evet, hem de çok yorucu! Ama aynı oranda DOYURUCU!

Hayat şansı benim için özellikle bir fırsattı, RUHUMU VAR EDEBİLMEK için! Aksi takdirde hiç varolmamış HİÇBİRŞEY olarak YOK OLACAKtım! Oysa bugün BEN olarak karşınızdayım...

Hayatım özgün bir müzik notası ve inanmayacaksınız ama sadece tek bir nota ve ismi de ANIL bu notanın! Mozart bile ZART senfonisinde benden bahsedemedi; nitekim Vivaldi ‘de beni hiç bulamadı!

Ben Joe Satriani’nin gitarından çıkmayım! O kadar yükseğe bir o basmıştır gitarını!

Ben aslında hava-su-ateş-kaya bükücüsü AVATAR’ım! Havada uçarken havayı, suda yüzerken suyu, ateşte yüreğim yanarken ateşi ve omuzlarımda taşırken kayayı bükerim!

Ben aslinda Conan, The Barbarian’ım; yani gücün ve kadınların kahramanı! Ama emekli oldum ve kılıcımı kınına soktum ve kraliçem Zenobya’m ile mutlu-mesut çocuklarımı yetiştirmeye çalışıyorum!

HİÇBİRŞEY’dir benim adım! Ben hiçbir şey gibi VAR OLMADIM! Ve hiç kimse gibi, HİÇBİRŞEY’e benzemem!

YOĞUM! Yoğunum ama YOĞUM!

YOĞUM’dur benim adım ve ben gazdan daha hafif bir madde haliyim ve belki de FREKANSIM!

Hayır! BEN MANYETİK ALANIM; BİR WI-FI SİNYALİYİM!

Hangi bazda bakarsan, o bazda bir BAZ İSTASYONUYUM! İster yerin altından, ister uydu kanalıyla telefonunuza ulaşırım. Turkcell’de bu sistemi kuranlardanım ve ismi MOBITEX!

Benle ilgili bilmedikleriniz, bildiklerinizden çok daha fazla!

Çünkü ben bir BİLİNMEZLİK işareti BAY X’im!

Fonksiyonum şu şekilde tanımlı: x kare çarpı karakök içinde x yani X’in ta kendisi, yani tam bilinmeyen!

Ben bir HİÇBİRŞEY’im! Ve hiçbir şeyim yok bana ait!

Bana YUMMY de diyebilirsiniz! Yani harika!

Yani Harika bir HİÇBİRŞEY’im!

Ya siz?