Hiçlik makamı

Belki de olmuyordur... Belki de gerçekten herkes haklıydı biz hariç... Belki de sen ve ben hiç inanmadık gerçeklere, yalanlarla avuttuk kendimizi, yok olan benliğimizi... Sen ve ben aslında hep hiçtik.

Canın yana yana, bağıra çağıra, ağlaya ağlaya inkar ediyorsun görmezden geldiklerini. Israrla olmayacak bir yalanın peşinde gidiyorsun.

Zamanla taşlar yerine oturdukça anlıyorsun olanı biteni, yaralarını,vazgeçtiğin onca şeyin kıymetini...

Hoş vazgeçsende artık fayda etmiyor hiç birşey.

Kendini unutmuş, yara bere içerisinde bilmediğin ama bilmekte istemediğin, gerçeklerden korktuğun, kulaklarını tıkayıp gözlerini kapadığın yolda ilerliyorsun. 

Korkma bu yoldan ! Hiç bir şey olmuyor. Sadece zamanla Hiç oluyorsun göz göre göre.

Sen bu musun ? İstediğin bu mu ? Aradığın mutluluk, dilediğin yaşam, gitmek istediğin yol b mu ?

"İyi düşün, yazık etme" der herkes. Ama sen bir HİÇ olduğundan yazık edersin kendine düşünme yetini kaybedersin zamanla...

Hiçlik Makamı'n da beni, benliğimi, kalbimi, ruhumu beni ben yapan ne varsa hepsini silip, bu makamda beni yükselttiğin için teşekkürler SEVGİLİ...

H.Y.