Hile Yapmak Sanattır

Bu bölgeyi bilen ve bu tip insanların sırtından geçinmek isteyen bir grup olmaması mümkün müdür? İyiler ve kötüler Habil ve Kabil arasındaki kavga nasıl iyi ile kötünün karşılıklı mücadelesi şeklinde gerçekleştiyse dünya da sürekli iyi ve kötünün mücadelesi şeklinde ortaya çıkıyor.

İyi ve kötü zihniyet olarak çok farklı karakteri özellikler taşır. İyi aynaya baktığında iyi görür de kötü aynaya baktığında ne görür? Kötü aynaya baktığında sadece kötü görmez, karşısındaki iyileri de köle ve köleleştirilecek insanlar olarak görür. Dünya nimetlerinden faydalanmağı sadece Orman hukukuna göre, doğal seleksiyon veya seçilim yasasına göre yok etmek değil, iyi olanın kendi rızasıyla boynunu giyotine koymasını da ister. Bunu günümüz dünyasında gayet kolaylıkla başaran kötü tohumlarını hızla yayarken, iyi kötünün kendisi için kötü tarafından uydurulan baştan çıkaran sahte hülyalarına dalmak zorundadır.

İnsan tabiatına çok daha fazla hâkim olan kötü, insanın nefsine uygun şeyleri, iyileri avlamak için kullanılır. Kullanılan insan çoktur. Birbirlerinden kopuk oldukları gibi birbirlerine rakiptirler. Bu rekabet onları kimi zaman savaştırır veya iyinin iyiyi yok etmesini azaltmasına neden olur...
İyilerin kazandığına, iyiliğin tek gerçek ve bitmez usanmaz bir arzuyla hayal edilmesini, kimi zaman iyilere elinde olanların kıymetini bilmeleri ve dua etmeleri öğretilirken, iyiler sürekli bir yarış atı muamelesi görür. Zenginliklerinin sebebi kötülerin çalışması değildir. Kötüler de çalışır elbette asla boş durmazlar. Bu çalışma onların diğerlerini çalıştırmaları ve oyalamaları için gerçek neden olabilir. Yaratılan hanedanların zenginlikleri doğrusal artmaz. Çok daha hızlı kim bilir belki de “More Yasası” veya logaritmik bir artış gösterir ki, bu artışla birlikte aynı zamanda diğerlerinin hızla fakirleşmesi gereklidir. Bu fakirleşmenin insanlar nasıl farkına varmadan uzunca bir süre kontrol altında tutulabilecekleri büyük bir sorundur. Bunun farkına varmaması gereken büyük çoğunlukları oyalamak için birçok yöntem vardır. Bu yöntemlerin başında din gelir, milliyetler uydurtulan mezhepler, uydurulan ticari yasalar, uydurulan hikâyeler, filmler, reklamlar, haberler hemen hepsi kontrol mekanizmalarına yardım ederler.

Bir pazarda aynı amaç ve aynı hedef olan karı hedefleyen bir baba ve dört oğlu vardı. Baba çocuklarına kod adları vermişti. Mallar kısa sürede satılmalı ve en yüksek kar elde edilmeliydi. Mallara farklı fiyatlar verdiler. Aynı malı satmaları gerekiyor, en yüksek kar hedefleniyordu. Dolayısıyla bu karı sağlamanın yolu sözde rekabetti. Bu rekabeti yaratmaları, kişileri kendilerine taraftar yapmaları gerekiyordu. Bu şekilde hangi oğlunun kazandığı önemli olmamakla birlikte daima kazanan tarafta olmak gibi bir gerçeği elinde tutan baba istediği malın fiyatını basit bir talimatla belirliyordu. Bu özellikle çarşı türü yerlerde çok sıkça uygulanan bir hileydi. Bu hile yüzyıllardır siyasette, ticarette, birçok oyunda kullanılan denge oyunundan başka bir şey değildir. Amerika ve batı demokrasiyle uyutulurken, başka bir ırk milliyetçi duygular başka bir ırk da başka yöntemlerle uyutulur. Kralın ahırındaki atlar güzel samanlara yemlere ulaşırken, köylünün atı yarı aç yarı tok gezer. At; at olmasına attır da kralın atı köylünün atını hor görür ve beğenmez. Neticede at, attır ve halk halktır...