Hippi Kofluğu

Maddi manevi sahipliği reddetmek de bir başına mutluluk yapmaya yetmez.

Hippiler maddiyata bağlı lüks yaşam mutluluğunu reddettiler. Medeniyetin insan tiplemesine isyan ettiler. İyi bir çıkıştı; özgürlüğü maddiyata bağlayan uygarlığın ücretli kölelik olduğunu sezinlemişlerdi. Ancak uzun sürmedi; felsefi alt yapısının zayıflığından mıdır, yoksa insan nefsinin arsızlığından mıdır, kısa sürdü.

Hippiler, ‘Savaşma; Seviş’ diyen muhteşem insanlık deyişini yozlaştırıp cinsel ilişkiyi sokağa döktüler. Kendilerine ‘çiçek çocukları’ dediler, fakat parklarda çiçeklerin üstünde yattılar; ‘doğal yaşama dönüş’ dediler, ağaç diplerinde tembel tembel yayılıp esrar çektiler. Mutluluğu emeksiz hasat etmeye kalkan hippiler, ancak kafaları dumanlıyken kendilerini mutlu hisseder oldular. Çok sürmedi efsane kofladı. Zaten “hippi” sözcüğü kökeninde “moda” demekmiş.