Hiroshimalar olmasın

Şimdiye dek tarih kitaplarımdan okuduğum , atom bombasının atıldığı gün yapılan törenleri TV den izlediğim Hiroshima şehrine kardeşimle birlikte gittik .

Atom bombasının atılmasından sonra yerle bir olan merkez ve etrafı bugün modern binalarla dolu. Bir park yapılmış .Rehber gezdirirken tarihi bilgileri de verdi . Bugün bile savaşın sembolü olarak korunmaya alınan bina kalıntısı , barış çanı . Zaten parkın adı HEIWA KOUEN Heiwa "barış "demek Kouen "park ".

Bir saat var her gün 8:15 de çalıyormuş parkta . Tam bombanın atıldığı an . Her yıl ağustos ayında tören düzenlenir , ve beyaz barış güvercinleri salınır havaya .

Bomba atıldıktan sonraki kalıntıların sergilendiği binada gördüklerimiz bizi etkiledi . Düşünün 4000 derecelik ısı!!, dayanılır değil, ısı bile demek istiyorum . Sanki hersey buharlaşmış PIKAAN'in ardından (Japonlarin bomba atıldıktan sonraki sesi tanımladıkları kelime ).

Eriyip topak haline gelmiş binaların kalıntıları taşlar demirle karışık ..merkezden uzakta erimiş şişe parçaları parçalanmış giysiler ...buharlaşmamış ama tüm vücudu yanık içinde olan insanların çocukların resimleri .

Üçüncü kuşak çocuklarda bile kanser görülebiliyormuş . Bu hastaların bakımını devlet yüklenmis .. içimizi kararttı gördüklerimiz savaşın korkunçluğu insanların zalimliği , zayıf olanın çaresizligi .

Ama halan akıllanmıyoruz . Dünya küresinin üstünde atom bombasının olduğu olma olasılığı olan ülkelerin haritasında füze başlıkları sıralıydı .İlginç olanı bunların içinde Irak vs yoktu .Hindistan ve Pakistan bile yer alırken .
Amerika'yi söylememeyim hepimiz biliyoruz diğer ülkeleri de .

Sergi yerinde goruslerin yazildigi sayfada bir cok ulkenin insanina biz de katildik . Lanet okuduk ..ve birer de Turk bayragi cizdik.

Ama dunyanin bir cok yerinde insanlar birbirlerini acimasizca oldurmeye devam ediyor .Savasi durduracak bir yol var mi acaba ?