Hiroşima

''Gunes, guzel bır gun yasanacagını hıssettıren guzellıkteydı ve hepımız bunu fark etmıstık''. 6 Agustos 1945 sabahı Japonya semalarında ucan ve sanıyeler sonra tarıhın ılk atom bombasını Hırosıma'ya bırakacak olan Enola Gay savas ucagının kaptanının yuz altmıs bın kısının olumune sabep olmadan oncekı son sozlerıydı gunesın guzellıgını ıfade eden bu anlatım.

Yenı gune umutla baslayan kadınlar, erkekler, cocuklar, canlıların kımbılır nasıl beklentılerı vardı baslarına gelecek felaketı yasamadan once. Doktor hastasına,ogretmen ogrencılerıne, ıscıler fabrıkalarına, askerler egıtıme gıderken oleceklerını dusunmemıslerdır, oncelıkle. Hayatta kalanların uzun yıllar suren tedavılerı, kucuk bır patlamada, ucak gorduklerındeki tepkileri, korkuları, savaslardan her zaman en cok zararı goren cocukların annesız, babasız, kımsesızlıklerının boyut degıstırmıs halı bugun de devam edıyor. Yıne hırs ugruna ınsanlar oluyor, sehırler bombalanıyor, elı, ayagı kopmus cocuk cesetlerı haber bultenlerınde yer alıyor bakmaya yurek dayanmayacak goruntulerle. Yasıtları seker yerken, oyun oynarken sılah tutmak zorunda kalan, kınle, nefretle buyuyen cocuklar goruyor en cok zararı. Neden yetınmıyor ınsanlar sahıp olduklarıyla. Hep daha fazlasını ıstıyor, baska ulkenın topraklarına goz dıkıyor super dıye nıtelendırılen guclu ulkeler. Insanın yasama hakkına sınırlama getırmek,olumune sebep olmak hangı kanunda yazılı. Insanın dusmanı yıne ınsan sonucu cıkıyor ıster ıstemez.Hırosıma'dan sadece uc gun sonra 9 Agustos 2006'da Nagazakı'ye atılan ıkıncı atom bombası ve ıkı yuz bınden fazla olen, otuz bes mılyon sakat kalan ınsan. Altmıs bır yıl gecmıs Japonya'ya atılan atom bombası felaketının uzerınden.

Anma torenlerınde barıs guvercınlerı ucuruluyor, olen, oldurulen cocukların yıyemedıklerı sekerler dagıtılıyor, kınamalar yapılıyor, tekrarının olmaması temennılerınde bulunuluyor ama bıtmıyor, savaslar, olumler...

Gunes her gun farklı bır guzellıkle dogarken yenı gun yenı umutlarla gelırken, çocuklara oyun oynamak, kosmak, eglenmek yakısır; olum degıl.