Hissetmek, hissedileni yaşamak

İnsanın iç yaşamında hissettikleri ne kadar doğru olabilir? İnsanları çok yakından tanımak mıdır yoksa içten gelen ses? Hissetmek, hissedilen, hissettirilen belki de..

İnsanlar yaşamları boyunca huzuru mu ararlar, yoksa hep bir yarış halinde olup birbirlerinin kuyusunu kazmak derdinde mi ? Huzuru arayan olduğunu varsayamıyorum çevre faktörlerine karşılık… Bundan gelirsek konuya, ben hep hissettim, benimle mutlu olanı da, benimle ağlayanı da, yüzüme gülüp kuyumu kazanı da ! Bu hissetmek midir ? Yoksa insanların gözlerine bakıp ne tarz karakterde olduklarını bilmek midir ? Bence ikisi de, çünkü ben hep hissettiklerime inandım, hislerin doğruluğuna güvendim ve hislerimin arkasından gelen doğrulukları gördüm.

Ama insanlar yaşamları boyunca şunu bilmelidirler ki ; “Ne ekersen onu biçersin”denir ya , tam da bu nokta da bu söz yerine bir kaya gibi oturmakta, neden insanlar iç seslerini dinleyerek huzurlarını bulmak yolunda ilerlemiyorlar, neden hep bir yarış ve insanlık adına yapılan hileler, iki yüzlü, içten pazarlıklar, neden iç sesinizi dinleyip huzuru bulmak için uğraşmıyorsunuz? Huzuru bulduğunuzda kalbinizin en derininde istediğinizi karşınızda bulacaksınız, bir başkasının üzüntüsünde değil !

Hayatta inandığım şeyler vardır ki,

“Hislerine güven, hissettiğin neyse ona inan, yakın zaman olmasa da doğruluğunu göreceksin”

“Senin mutluluğun bir başkasının üzüntüsü ise dur orada, dinlen, soluklan, iç sesindeki huzuru dinle, herkes kendi nasibine de ve dur! “

“Yaşam huzuru ve mutluluğu aramaksa, bu bir başkasının kuyusunu kazmak değildir, asla unutma”

“Herkes kendi nasibini yer, olmayan varsa hayatında dur bir düşün, nerede hata yaptığını ve birini üzüp umudunu kırıyor musun, bir düşün!”

“Huzurun iç sesinde, yaşam mücadelesinde bir başkasının koltuğunu kapmak, işimi yaptırmak, onun nasibi benimdir demek değil, sen sen isen hislerine güven ve bekle mutluluğu hisset, bir başkasının mutluluğu sana çok değerli ve güzel olarak dönecektir, asla unutma!”