HOCA DURSUN-4

HOCA DURSUN

Yaz bitmek üzereydi, daha önce köy olan bir belde nüfusun hızla azalması sonucu yeniden önce köye, sonra mahalleye dönüşmüştü. Uzun zamandır su kesintileri milleti canından bezdirmişti. Halka önderlik edenler, kendi menfaatlerini ön plana almaktan, köylünün sorunlarıyla uğraşacak halleri yoktu. Dört tarafı ormanlarla çevrili hemen her yerden su akan bir köyde insanların susuz kalmaları, duş alacak, temizlik yapacak su bulamamaları denizin ortasında su bulamamakla eşdeğer bir duruma denkti. Köylülerse burunları düşse eğilip yerden almazlar, herkes birbirini tuttuğu parti, tuttuğu takım, sahip olduğu aile üzerinden o kadar ötekileştirmişti ki böyle bir köyü daha yüzyıllarca hiçbir hizmet götürmeden yönetmek mümkündü.

“Hoca Dursun”da köyün sakinlerinden biriydi. Adının başında hoca olduğuna bakmayın siz. Genelde ona soru sorulmazdı ama sorulduğu zaman da mümkün olduğu kadarıyla herkese cevap verirdi. Herkesi adam yerine koymak, herkese adam muamelesi yapmak bazı yerlerde ne yazık ki ters teper. Kişinin insanların gözünde değeri düşer, zamanla dalga konusu olmaya başlar. Hocanın durumu da aynen böyleydi. Ama o bu durumu pek değil, hiç umursamaz, işine gücüne bakardı. Durduğu vaki değildi. Başkasının emeğini yemek, sağlıklı bir insanın yapacağı iş değildi. Başkasının yardımına, bakımına, eline bakmak; sağlığı yerinde olmayıp çalışamayanlar, bebekler, aşırı yaşlılara has bir durum olmalıydı. İşte böyle bir adam ormanlar içinde bir köyde, susuz bir şekilde yaşıyor, hala birkaç tane kalmış olan çeşmeden su getirip yaşantısını devam ettiriyordu.

Günlerden bir gün köyün delikanlıları hocayı su taşırken gördüler. Tam da dalga geçmek için uygun zamanın geldiğini düşündüler.

“-Hocam susuz mu kaldın yine?”

“-Evet ya susuz kaldım?”

“-Taşıma suyla döner mi bu işler, boşuna uğraşıyorsun.”

“-Bu ormanların içinde susuz da olur, başkasının aklıyla olmaz.”

“-Boru patlamış diyorlar.”

“-Boru tamir edilir, tamir edilemeyecek şeyler de var.”

“-Ne gibi?”

“-Çölde susuz kalsan, mazur görülür, burada susuzsan sen ibret al.”

Gençler sustular, hoca kaldığı yerden işine devam etti.