Hoca Temel

HOCA TEMEL

Vaaz verir, ağlardı.

inanan insanlar…

Ticaret yapar, ağlardı

inanan insanlar…

Tecirdi kendisi,

Bir dağ köyünün karşısında

Diğer dağ köyünde yaşayan

Evi görünürdü evimizden karşıda

Kuş uçuşu en fazla üç kilometre

Yürüsen, 10'dan azdan fazla

Hocaydı, âlimdi, ünlüydü

Alır satar, parayı paraya katar

Adı Temel, kendi çalışkan

Beş koyun almış babamdan

Parası peşin diyerekten,

Vermeyerekten…

Haftadan haftaya atar da atar,

Evde konuşulur, duyar gibi olurum,

Sorar soruşturur, emin olunca

Serde meraklılık da var!

Benim de sonunda tepem atar, atar

Adımız çıkmış; almışız gazı, yutmuşuz tozu

Kestim bir gün yolunu,

Dedim: “Sen hoca değil misin?”

"Bu nasıl din iman, bu nece işkence"

-Peşin diye,

-Almışsın babamdan, beş koyun,

-Beş kere, beş hafta geçmiş!

-Getirip de veresin, biran önce parayı

-Derler senin için “nefesin güçlüdür”

-Güçlüyse eğer,

-Ya uçur hemen beni,

-Dinleme bu yaygarayı…

Vermedi tabi, saydı, saydım, saydık birlikte

Taşladım, kovdum,

İsabet etseydi taş, bir de katil olurdum,

Hoca katili!

Buldun mu belanı?

Ne hocalar vardı eskiden, gerçekten

Yaşım öyle pek de geçkin sayılmaz

Hatırlarım eskileri yâd eder, gülümserim

Tiyatro, ortaoyunu,

ekmeden biçenler...

Tecir de ne? Diyenlere;

Hayvan alır satar, ağzı bol laf yapar

Tuttuğunu koparır,

Kimi öyledir, kimi dürüst,

Her meslekteki gibi,

Her şehirde şubeleri

Diyeyim…