Hormonlu olan sadece gıdalar mı?

En çok da sebze pazarlarını özledim Ege’nin. Yazları en büyük zevklerimden biridir, yöre halkının ürettiklerini getirdikleri pazarlarla gitmek. Oralarda erken saatde başlar pazar alışverişleri. Kahvaltı eşliğinde açılan çuvallar, kasalar ve kadınların satış yaptığı pazarlar.

Yeni toplanmış biberler, dolmalık kabak çiçekleri, mis gibi kokan domatesler. Üstelik seçebilirsiniz istediğinizi de. Kokla kokla al valla hormonsuz bunlar.

İlk zamanlar sorardım.

-‘Teyze bu mısırlar nereden ’

-‘Bunlar bizim bahçenin Milas’dan, bu sabah topladık daha.’

Nasıl da lezzetli olur tadları.

Teknoloji ile iç içe olduğumuz binalardan kurtulup nefes alırken, yediğimiz yiyeceklerin doğallığı, ayrı bir mutluluk kaynağı oluverir.

* * * *

Peki ya insanlar, ilişkiler, aşklar hormonlu değil mi sizce?

Mevsiminde önce yetişmiş kocaman renkli çilekler gibi oldu insanlar. Dıştan görünüş çok sağlıklı, biraz tanış olunca tadının, hiç de beklediğiniz gibi olmadığını anladığınız insanlar.

Albenili ama tatsız . Şişirilmiş egolara sahip, alkışlanma açlığı içinde olanlar mı ararsın.

Kişisel hazları için başkalarını harcayanlar mı? Dışarıdan belli olmasa da öfke girdabından çıkamayanları mı?

Her zaman olmasa bile zaman zaman rastlıyoruz.

* * * *

Ben hormonlu yiyeceklere benzetiyorum bu insanları.

Ama yiyecekler gibi satıcısına sorarak ya da koklayarak anlaşılmıyor hormonsuz olanları.

Almasaydım keşke diyorsunuz ama aldınız bir kere, ağzınızdaki sevimsiz tadın geçmesini beklemekten başka yapacak bir şey yok aslında.