Hoş geldin Adam!

Yüreği avuçlarındaydı Adam’ın,
Dudaklarındaydı, beyniyle beraber.
Ve, en çok da gözlerindeydi sanki.
Öyle apansız, öyle pat diye,
Hiç geliyorum, gelebilirim demeden,
Aniden çıkageldi.

Fırtınalar getirmişti yanında,
Kolunun altında büyükçe bir güven.
Ceplerinden çıkardı sonra dostluğu,
Bir parça hüznü, bir çok mutluluğu,
Az biraz umarsızlığı, çokça özlemi.

Ben,
Çocukluğumun büyük kanepesinde kıvrılmış,
Kulağımda tanıdık, güvendik seslerin sohbeti...
Uyumakta olduğumun ayırdında,
O hoş mahmurlukta.
Hoş geldin Adam!


Gülgün Karaoğlu
May, 24/02