Hoşgeldim !!!! yeni şehrime ....

Evet sevgili dostlarım ..

Yeni bir iş , ev, şehir, hayat derken epeyce bir uzak kaldım sizlerden. Şimdilerde alışma sürecini atlattım, tanımaya başlama sürecine geçtim .

Sıcak bir yaz günüyle başlayan günlerim olasılıkla bahar yağmurlarıyla devam edip, güz soğuklarıyla sona eriyor. Özlemişim akşamları üzerime hırka almayı eve dönerken ...

Kendimi uzun süre yurt dışında yaşayıpta memlekete dönen insanlar gibi hissediyorum. Hani okullarını bitirir, meslek edinir ve sonra yararlı olabilmek adına tüm birikim ve mevcudiyetinleriyle dönerler ya ana topraklara, ilginç gelecek belki ama tam da bu duyguyu yaşıyorum. Ve farkediyorum yıllardır içimde olan gurbet duygusunun ne denli büyük olduğunu .

Hava hafiflemiş durumda, rutubetten eser yok !!

Merak ediyorum aldığım her nefesin bana bu kadar ağır gelmesinin nedeni sadece rutubet ve sıcak mıydı ???

İlk günler içime çektiğim her nefeste hafiflemiş olduğum duygusunu hisettmiştim, şimdilerde yatağımdan yorgun kalkmamanın verdiği zindelik duygusunu yaşıyorum. İçimde bir güç, gün gençtikçe kendini tazeliyor. Şimdi hayvanat bahçesinde sergilenen; ana topraklarından kopartılıp gelmiş hayvanların, bitkilerin içinde bulunduğu hali anlıyorum. Doğduğun, atalarının yaşamış olduğu toprağa ne denli sıkı ve organik bağlarla bağlı olduğun gerçeğini.

Çok eleştirdiler beni ...

Yaşadığım onca şehirden sonra, neden Konya diye soranlar olduğu kadar, dudaklarını büzüp sanki en ücra noktadaki iptidai, kültürden, medeniyetten nasibini almamış bir köye, toprak parçasına yerleşecekmişim gibi , sanki aklımı yitirmişim ve bunu idrak edememişim nazarları fırlatıp " yaşayamazsın sen orda" diyenler oldu .

Ben neydim ki??? neden yaşayamazdım ?? Ben o kadar ulu, doğduğum, annemin, teyzemin, dedemin yetiştiği topraklara fazla gelecek nitelikte yere göğe sığmayacak bir şahsiyet miydim ??? Ya da o kadar "Dallas" vari bir hayat sürüyordum da ben mi farketmiyordum ? :))

Sonra burası nereydiki kimseye layık görülmeyen ???

Şimdi keyfime göre düzenlediğim odamda, bilgisayarımın başında oturmuş bu satırları yazarken düşünüyorum; Bu şehri böylesine kötü imgelerle hatırlanmasını sağlayan şahsiyetleri.

Ve gülüyorum içimden sanki onların; beni eleştirenlerin yaşadıkları yerler farklı bu zamanlarda, günlerde......

Şimdi Konya'dayım ister beğensinler, ister kendilerine layık görmesinler....

Şehrin dar, eski sokaklarında gezerken gözüme çarpıyor bir caminin duvarındaki tarih ....1218......

Evime geliyorum geniş, ferah caddelerden, bulvarlardan geçerek .....

Gençlerle konuşuyorum iş yerimde; burda doğmuş, okumuş ve hatta evlenmiş. Beni kınayanlardan daha temiz bir Türkçe ile karşılık veriyorlar bana. Ve onlardan çok daha olgun bakış açıları bu kente ve insanlarına karşı....

Temiz bir rüzgar alıp götürüyor beni arabamla işyerime giderken ...

Temiz bir el siliyor, okşuyor yüzümü...

Hoşgeldiğimi biliyorum .....

Ve nihayet değerlerimi sunup, ilave edeceğimi bu toprağın değerlerine ve tabi alarak birde eksik olanlarımı .....