Hoşgörü ve empati

Toplum olarak etnik, inanç ve siyasi bir bölünmüşlüğün içinde olmak beni çok üzüyor. Hadisenin dış mihrakları olduğu gibi iç mihraklar da göz ardı edilemez bir etkisi bulunmaktadır.

Bizler birey olarak, toplum olarak bir arada tutan değerlerin farkında mıyız? Hiç kimseyi ve kişiyi yok saymadan, sevgi ve saygı çerçevesinde insan olmamızdan dolayı kazandığımız yaşama hakkı, inanma hakkı ve inandığı gibi yaşama hakkı, mülk edinme gibi hakların bir zümre ait olduğu, diğerlerine ancak lütufla, minnetle verilebileceği gibi bir saçmalık olamaz.

Hepimizin soyunda mutlaka bir veya bir kaç şehit vardır. Çanakkale’de hepsi benim hayal ettiğim Kürt-Türk demeden laik-anti laik demeden kardeşçe yatıyorlar. Dedelerimiz başardı, biz neden başarmayalım?

Nerelerde hata yapıyoruz?

Neden bu kadar dediklerimizi birimiz farklı diğerimiz farklı anlıyoruz?

Halbuki ikimiz de Türkçe konuşuyoruz. Kelimelerden farklı manalar çıkarmak neden?

Gerçi toplum olarak bizim bir problemimiz yok. Bizi idare edenlerde bizim kadar hoşgörülü olsalar. Oy uğruna bizi bölmeye çalışmasalar. Biraz saygı, hoşgörü ve biraz empati yetecektir bizlere. Çünkü biz biriz, bir kalacağız. Farklılıklarımız zenginliğimizdir.