Hoşgörüsüzleşiyoruz

Trende ya da otobüsteki insan psikolojilerine hep dikkat ederim. Ne yazık ki sürekli aynı şeylerle karşılaşıyorum. İnsanlar koyun gibi hareket ediyor. Herkes birbiri için değersiz. Yürürken göz göze gelmek istemiyor, kaşlarımızı çatıyoruz. Peki neden?

Bunun temel noktaları var. Bana göre ilki sokaktaki insanların sosyal alanlarına tecavüz ediliyor olması. Bu herkes için geçerli. Yalnız insanlar daima yürürken gergindir. İki arkadaş beraberken daha rahat, gruplarsa çoğu zaman ukaladır. Çünkü yalnızken birey kendisini güçsüz, tanıdık bir yüzün yanındaysa daha rahat hisseder. Trende yahut yeni otobüslerde ters giden koltuklar vardır ve dikkat edin, bu koltuklarda oturan insanlar daima asık suratlıdır.

Metro istasyona yanaştığında insanları seyredin. Durakta bekleyenler daha önce binebilmek için kapıya hücum edecek, içerdekilerse kollarını ya da bacaklarını içeride bırakmadan çıkabilmek için âdeta birbirleri ile yarışacaklardır. Eğer inmek isteyen 5 kişi; fakat inmek isteyen 50 kişi olan bir duraktaysanız bu tablo daha da vahimleşir.

Bu işin usulü şudur: Metro istasyona yanaşır. Binecek yolcular kapıdan 2-3 adım geride bekler, inecek yolcular tamamen boşaldığında rahat bir şekilde içeri geçerler. Türkiye'de buna örnek bulamazsınız. Biz aksini yaparız. Yalnızca 1-2 kişi kapının 2-3 metre gerisinde bekler. Diğerlerinin aklı metroya bir an evvel binebilmektir. Yoksa metro kaçacak, vatandaşsa istasyonda kalacaktır. (Makinistin aynadan yolculara bakıp inme-binme işlemi tamamlandığında kapıları kapattığından kimsenin haberi yok.)

Amerika'da bir kasırga oldu. İnsanlar kasırgadan kaçarken bile acil durum yollarını işgal etmediler. Bize sattıkları yaşam biçiminin çok dışında yaşıyorlar. Birbirlerine saygıları var ama bizim gibi sevgileri yok. Sevgi zaten onların kültüründe yoktur. Yavaş yavaş bizden de uzaklaşıyor.

Siz siz olun, akıllı olun.

Mustafa İNAN,
Bursa