Hoşuz, lakin boşuz!

Güzel insanlardan oluşan bir toplumuz.

Şöyle bir çevrenize bakın isterseniz. Falanca abla, filanca amca, falan genç kız ya da oğlan, çok güzel insanlar arasında yaşıyoruz.

Dedeler nineler güzel, anneler babalar güzel, evlatlar güzel, komşular, akrabalar, tanıdıklar güzel.

Eh, her toplumda ara sıra yaramaz insanlar da çıkar. Bazen yaşadıkları koşullar insanı yaramaz hale getirir. Yoksulluk, kötü arkadaş, kötü alışkanlıklar insanı karartır. O da yok mu? Var.

Yine de derinlerine inebilirseniz en yaramaz insanın bile çok sayıda güzel yanı olduğunu fark edersiniz.

Gerçekten hoş bir toplumuz.

Hoşuz, lakin boşuz.

Zamanımızı, sağlığımızı, paramızı ve diğer varlıklarımızı dengeli, düzenli kullanmayı bilmiyoruz.

Evet, bazı yönlerden yoksuluz. Çok paramız yok, katımız, yatımız yok, arabamız yok. Yok.

Ama sağlığımız var, dürüstlüğümüz var, iyi niyetimiz var.

Bilgimiz yok, becerimiz yok, mesleğimiz yok, yol gösterenimiz, el tutanımız yok.

Öyle olunca boş vaktimiz var, dedikodumuz var, dizilerimiz var, eğlence programlarımız var, sosyal medyamız var, bize filmler, müzikler, paylaşımlar sunan ve çoğumuzun zorlukla elde ettiği akıllı telefonlarımız var.

Bu dost bildiklerimiz var olduğu için de gerçekten “boşuz.”

Enerjimizi doğru ve yararlı alanlara yönlendirmiyor, yönlendiremiyoruz.

Pek çok şey üretebilecek durumdayken neyi, nasıl, ne için üretmemiz gerektiğinin farkında değiliz.

Doğru yönlere bakmayı, baktırmayı bilmediğimiz için ne uyanabiliyor, ne uyandırabiliyoruz.

Gereksiz ve verimsiz alışkanlıklardan, zaman tuzaklarından, para tuzaklarından kurtulamadığımız için vaktimizi değerlendiremiyor, birikim yapamıyor, maddi manevi kazanç yollarından, kapılarından uzak kalıyoruz.

Hoşuz, hoş olmasına. Gerçekten hoşuz.

Hoşuz, lakin boşuz.

11.03.2016 14:53