- Kategori
- Şiir
Hücre
Geçmişte kaldı istikbâl,
Dünde bıraktım dini.
Gelecek mi yarın bilinmez,
Önümüzdeki gündüz ile güneş?
Topla kendini,
Çalıştır beynini.
Gönder ahu figan gönülden,
Maziden yarına.
Yahut
Gelecekten gitmişe.
Çık aradan, unut zamanı,
Yarını, dünü, bugünü.
Değiştir her birinin yerini,
At aynı torbaya,
Karıştır, gelene dek kıvama.
Al şimdi, her ne istiyor ise cananın.
Ata, tayin et her bir anı,
Vakti, dönemi, çağı,
Arzu ettiğin dilime.
Dilim dilim dilimle dilimi,
Karışmasın bir daha,
Yaratan’ın işine.
Yaşa hali hazırda,
Sana bağışlanmış zamanda.
Gezme avare, başıboş
Arşı âlâda,
Yerin en derininde.
Evvelinde, sonunda,
Ebed ile ezelde,
Anladım,
Hep sen varsın.
Otur şimdi oturduğun yerde,
Çağırtma bana
Şirin zebani meleğini.
Aklını başına
Koy, bir sepet basiret ile.
Atarım seni kodese,
Hapsederim,
Her bir tane hücreme.
KEMAL ALKAN