Hukukçu, "bence" der mi?

Hukukçu değilim!
Hukuk konusunda hukukçuların sözlerine kulak vermek gerektiğine inanırım.
Ama hangi hukukçu?

Hukuk Fakültesi’ni bitirirmiş olanlara “hukukçu” dendiği bir ülkede yaşıyoruz. Onun için de, aynı mahkeme kararı, yasa maddesi için değişik kafalardan değişik sesler çıkıyor. Konuşanlara bakıyoruz, hepsi, sokaktaki yurttaştan farksız; çünkü karar vermede hiçbir sorumlulukları yok!
Ama ağızlarına uzatılan bir mikrofon var!
Mikrofonun çekiciliği, sonra ekranlara taşınacak olmanın dayanılmaz hafifliği...

O zaman hangi sese kulak verecek, hangisine inanacağız?
Hukukçunun kafası karışık olursa, sıradan yurttaşın kafası daha bir karışık olur.
O zaman ne oluyor?
Herkes işine geleni “doğru” kabul ediyor; bunda direniyor.
Aynı konuda birden çok “doğru”nun olması da toplumda bir kamplaşma/ gruplaşmaya yol açıyor. Herkesin kendine göre “doğru”su, sabah akşam televizyonlardan pompalanınca, toplum iyice geriliyor. Bir de bakıyorsunuz, “hayat üniversitesi”ni bitiren de, “kaldırım mühendisi” olan da, “oy”unu bir kilo bilmem neye veren de, karşınıza hukukçu olarak çıkıyor.
İnsanımızın her şeyden anlaması ne güzel mi, diyeceğiz?

*****

Televizyon ekranlarının, gazete mekanlarının mahkeme salonu, oradakilerinin savcı/ yargıç/ katip/ mübaşir olduğu bir ülkede mahkemeler ne ola ki?
Mahkeme kararların ne ola ki?
Yaşananlar, bir kara mizah olsa gerek!

*****

Hukukçuya, karar vericiye güvenecek, saygı duyacağız.
Buna kimsenin, “Ama..”sı dışında itirazı olmuyor zaten.
Ancak, hukukçu, bir yığın laf ettikten sonra, “Benim kişisel görüşüme göre...”, "bence" diyerek sözü bağlarsa, orada durmak/ seslenmek gerek:

“Kaptan, inecek var!”

*****

Biz, durağa gelmeden indik; etrafa bakınarak yürüyelim. Aynı zaman da “zihin cimnastiği” yapalım; nasıl olsa daha zamanımız var!

“Böyyük böyyük” hukukçuların, “biz”e, “siz”e ayrımı yaparak nasıl hukuk dışı yorumlara ( onlara göre doğru olan) vardıklarını...
Tarafsızlık ayağına yatanların da aynı kervana katıldıklarını...
“Biri”lerinin üstüne gidildiğinde “hukuk”a sarıldıklarını, övgüler dizdiklerini...
“Kendilerinden olan”lar söz konusu ise, bu kez “övgü”lerin nasıl cinsiyet değiştirdiğini... görünce, bir şeyleri görmek gerektiğine inanıyorum.
Bakın bakalım, siz, neler görüyorsunuz?
Unutmayın!
Bakmak başka, görmek başkadır!