Hülyalarınızı, rüyalarınızı alıp gelin buraya.

Her halde, bu sokağı, ara sıra, şaraplarla yıkıyor olmalılar ki, her taraf mis gibi. Her sokağın ambiyansı, insana görücü olarak  çıkan yüzü farklı.

Bu dar, eğri büğrü taşlarıyle, kargacık burgacık kaldırımları ile seviliyor bu sokak. Ayvalığın Ali Bey Adasının eski sokakları aynen muhafaza edilmiş. Herkeslerin başı önde yürüyor bu sokaklarda. Yarıklara, aralıklara  ayağı kaçmasın diye. Buralarda en sık görülen vak’a bilek burkulmaları. Arabalar bile temkinli geçiş yapıyor bu yerlerden.

Biz de ilk defa girdik bu şaraplı sokağa. Sandalyeye çökmemizle kalkmamız bir oldu. Anlaşılan ayağının biri sağlam basacak yer bulamamış. Masa deseniz de öyle.  Tam söylenirken de, yan masadan takviye geldi. Sonradan öğrendik, İstanbul’lu gurupmuş. İçlerinden Şermin Kaya: “ Eğri oturmak bir hikmet”  Eee, vallahi doğru. Biz de oturduk, ama eğri.  Lakin dik durduk..

Böylesi şarap kokulu sokaklarda oturup kalktığın yerden ziyade, o sakak sana neler verebiliyor? Bunu hesap etmişseniz, hoşlanacağınıza ilk etapta inanmışsanız, atmosfer de sımsıcak dostluk tütüyorsa, eh mesele yok. Burada, bu  bize bahşedilen ambiyansların arasında, tavuğu çiğ verseler de yeriz. Vallahi farkına bile varamayız.

Bu şarap kokulu sokaklarda, masalar uzak olsa bile, insanlarla yakınlaşıveriyorsunuz. İşte böylesi sokakların insanlara kazandırdığı nimetlerden. Bütün stresleri atmış oluyorsunuz kendinizi engin bir dostluk çemberi içinde bulmanızdan ötürü.

O SOKAKTA, BİR OTANTİK GECE YAŞANIYORDU. VE DE OTANTİK KIYAFETLİ BİR ŞARAP SEVERE RİCA ETTİK, SEVEREK BU  OTANTİK KIYAFETİYLE RESİM ÇEKTİRDİ

Şarabın, 8 bin yıllık kültürü var. Bu  adada da, ev şarabı yapımı var. Ev yapımında herkeste birikmiş fikirler var Bir kere her ev halkında, "ev yapımı şarap" var. Meyhanelerinde de " ev yapımı şarapları var" Şişe ile de satılıyor. Yalnız fiyatı çok pahalı. Bir  70 lik, 45 lira. Sokaklar şarap kokuyor zaten

Şu dikkatimizi çekti. Burada eski meyhanecilik kültürü yok. Bir bardak şarap, getirilip kupkuru önünüze konuyor, o kadar. Her şey paraya tahvil için, herkes birbirini kolluyor böylesi yerde. Ne acı. Turizm adına acı tabi. Ada'da, velhasıl meyhane kültürü yok..

Tamamen otantik ve mistik bir havası var. Gidin ve görün. Masanıza yerleşinceye kadar, eğri büğrü sokak taşlarına aman dikkat. Sizi; çıtı pıtı, oranın Restoran Şefi  Dila Sunak karşılayacaktır. Şarapları bir tarif edişi var ki, deme gitsin. Ev yapımı likörleri de. Sipariş alırken, damak zevkinizi biliyormuşçasına, sıkmadan, öğretici mahiyete  şaraplarının hünerlerini sayıyor bir bir. Cana yakın, bilinçli ve kararlı bir tutumu var. Gözleri ışıl ışıl. Sizin de gözleriniz ışıldıyor ona bakaraktan. İşte turizm okullarında öğretilen  turistik umdeler bunlar. Ama kaçı uyguluyor sanki? Değil mi? Öğrendik, turizm okulunda değilmiş. Sadece öğrenciymiş.

Bodrumda da dar sokaklar var. Her sokak, kendine göre namlı. Bodrum’la Ali Bey Adası sokakları arasında, “mana” bakımından çok fark var. Zeki Mürenin, takunyaya benzeyen ayakkabıları ile sokak sokak dolaşıp, taburelere, eteğini toplayarak çöken  ve mahalle kadınları ile samimi toplantılar yapan rahmetlinin sokakları gibi değil buraları. Zeki Müren, onlarla sabaha kadar konuşur ha konuşurdu. Kahveler içilir, fallara bakılırdı.

Buralarda fal bakılmıyor ama, sıkı bir dostluk halesi, masalardan masalar akıyor. Bir anda dost ellerde oluverdiğinizi hissediyorsunuz. Eğri de oturup, doğru da otursanız, o formül burada tutmuyor. Hal ve durumdan memnunsanız, koyverin yakasını gitsin. Bu ne demek? Durdursanız da dünyayı, inecek yok henüz.

Hülyanızı, rüyanızı alıp gelin buraya. Bu sokağa serin. Oynak masalar ve sandalyelere aldırmadan, zaman tüneline binin. Elinize tutuşturulan şaraptan bir fırt çekip, rüya ve hülyalarınıza balıklama atlayın. Hayatın noktasından, virgülünden, noktalı virgülünden uzaklarda ve azede yaşayın bre!

O GÜN, HÜLYA İRFAN ONAY ÇİFTİNİN EVLİLİK YILDÖNÜMLERİ  VARDI. BAŞBAŞA, ŞARABIN DA TADINA BAKARAK BU GÜZEL GECEYİ RENKLENDİRDİLER. KENDİLERİ ADA'DAKİ YAZLIKLARINDA...