Hürriyetimi arıyorum !

Sert esen poyraza karşı gözlerimi kısarak ayakta durmaya çalışıyorum. Rüzgarı tenimde hissediyorum. Kaşlarım çatık, saçlarım uçuşmakta. Acaba hür bir insanmıyım ben diye kendi kendimi sorguluyorum, nasıl ve nerden aklıma takıldıysa! Ben bahçede çimleri sulayıp, meyva ağaçlarını gübrelemek isterken kendimi körelmiş bir metropolün içinde işe giderken bulmuş olmam ve üstüne üstlük bunu istemeyerek yapıyor olmam, acaba benim esaretim mi yoksa cesaretsizliğim mi, bilemiyorum. Ancak, şehir içinde ki bu hayatı mecburen yaşamamın sebebi ne kadar ekonomik de olsa, hür olmam gerekse de, ben hür değilim. Mecburen gelen otobüse muhtacım, mecburen o trafikte yol almak zorundayım, mecburen şirkette ki merdivenleri çıkmak zorundayım, mecburen patrona saygı duymak zorundayım, mecburen patronun günlük rutin işlerini yapmak zorundayım, mecburen akşam eve dönmek zorundayım, mecburen, mecburen, mecburen.....

İyi de ben bunları mecburen yapmak istemiyorum. İşte bu noktada hür olup olamama durumumu irdeliyorum. Çalışmak zorundayım, ekonomik olarak yaşamak için, ekonomik olarak yaşamak için patrona başımı eğmeliyim, ve bu ekonomik yaşama sebebi için tüm bu trafik keşmekeşini, kuyruklarda beklemeyi, mahalle esnafından kazık yemeği göze alarak kendimi sıkmam, benim hür olmadığımı bana hatırlatıp duruyor. İlle de hapisde olmak gerekmiyor hürriyeti düşünmek için. Hürriyet, bana ait olan, kimseyle paylaşamadığım ve her gün içime attığım bir sıkıntı, bir buhran sanki.

Poyrazın sert esintisini içime çekiyorum. Ellerimi açıyorum iki yanıma doğru. Gözlerim iyice kısık, ama dimdik ayaktayım. Ben yaşamanın zorluğu içinde hürriyetimi düşünürken, bir devrin gençleri toprak oldu hürriyet için. Hemde benim hürriyetim için ben hürriyeti özlediğimi zannederken. Bayrağım dalgalanırken ben altında hürriyetimi düşünüyorum. Ellerim iki yana düşüyor birden. Gittikçe küçülüyorum. Dimdik atının üzerinde, ilk hedefiniz akdenizdir ileri diyen bir başkomutan, devrimlerle büyüyen bir Türkiye ve özlemi duyulan bir hürriyet varken, benim hürriyetim nedir ki? Benim Cumhurbaşkanım diyebilirken, acaba bu gün niye hürriyet derdine düşmüş olabilirim ki?
Hayret içim sıkılıyor herhalde ondandır.

( Monteri semper liberi = Dağcı her zaman özgürdür )