Hüzün ayı : Mayıs

Canım babama ...

Elimde ne kaldı ki diye sık sık düşünürüm, kıymetini bilmeli kalanların, zaman zaman değil her zaman, böyle zamanlarda değil unutmamacasına diye mırıldanırım hep. En çok Mayıs’ta düşünür, hüzünlenirim belki de..

Fotograflardan alırken hıncımı, bir anda ‘’ seni ne kadar özledim ‘’ diye konuşurum elimde ki fotografla.Bir kuzenimin resmine bir dedeme bir babama bakakalırım. 17 yaşında daha yeni başlamışken yaşamaya bir anda bitiveren ömre gözlerim dolar, doğumumla dedemim ölümü arasında ki 40 gün onu tüm hayatım boyunca özlemem için yeterlidir sanki.

Ve babacım, bugun tam 4 yıl oldu senden ayrılalı.Ne fotograflar, ne anılar, ne de hayat değiştirebiliyor olmadığın gerçeğini, bana sadece alışmaya çalışmak kalıyor ..

Mayıs; ben de ki şanına yakışır yaşıyorum hüznünü, mezar taşlarında yazan ölüm tarihinde her ne kadar senin adın olsada yaşadığım hüznün babamdan kalan bir asaleti var ...