- Kategori
- Şiir
Hüzün çiçekleri
Efkârım sığınmış çocuk yüreğime uyur mahzun
Tarumar olmuş şehirlerin çocuğu
Saçları düşmüş buğulu yüzüne çiy taneler olup
Ağlayan gözlerini saklamaktı belki niyeti
Fırtına sonrası nasıl bulunur bu kum tanesi
Gün ışığı parlamalı ki parmakları gül açsın
Kuşlar uçuyor onun olan ütopyadan
O başını gömerken korkudan göğsüne yaşamın
Gülüşlerini portakal çiçeklerine saklayarak
Kaç paradır topaç oynamanın bedeli düşlerde
Uykularda gemilerin rotası yolunu bulacak
Kaçıncı saat mutluluğa uyandıracak gafletten
Acılar ağaçta yaprak sonbaharı bekliyor çocuklar
Karanlığın karnında mı kaybedeceğiz umudu
Filizlerim uzanırken gökyüzüne
Gülün dikenleri kanatırken ellerimi
Gözlerim saklayamaz hüzün nöbet tutar
Kırılması mümkün olmayan duygulara.
Sevinç şimşek