- Kategori
- Şiir
Hüzün kovan Kuşu
hüzün kovan kuşu
gitmekle kalmak arasında ruhum
ne gidebiliyor ne geri dönebiliyor
için için kor kor alev alev
tutsak oluyor kalbinin derinliklerine
bir nefes gibi hisssediyor içinde tüm acıları
mutlulukları, ansızın sönen mumun sıcaklığını,
ve bir gün daha geçiyor ömründen insanın,
hasretle dolu,
yaşamak mı o da neydi?
nasıl bir şeydi , gülerek mutluca yaşamak,
ve nerede ağlayan bir çocuk görsen
şeker verip güldürmeye çalışmak...
şimdi ağlayan gökyüzünün griliğine inat
sende ağlıyorsun,
ağlamak gözyaşı dökmek midir sadece?
aynada baktığın geleceğin seni terkedince
hüzünlü bir bakışta ağlamaktır yalnızlığa