Hüzün sadece

Hoşçakal yaşama sebebim… Varlığınla yokluğun arasında kalmıycam artık, bir nefes uzağımdaki sen olmıycaksın hayatımda. Kader yolumda silinmez izlerimsin ve yaşadığım sürece kalbimde açtığın yaralarla bendesin. Yüreğime dokunduğun için sevmiştim seni, yüreğimi yorduğun içinde son noktamsın. Yokluğuna inat yaşattım hep seni, sonra ne oldu? Acılar, çaresizlikler, ayrılıklar getirdin sen bana. Soldurdun güneşimi, yağmurları oluşturdun göz pınarlarımda. Kışa döndüm karanlık gecelerimde, üşüyorum! Sensizlik sonsuz boşluk oldu şimdi.

Yüreğinden, sevdasından kaçan gördünüz mü hiç? Ben kaçıyorum artık, onsuz kulaçlar atıyorum hayata. Hani diyorsun ya” beni sevmeyen istemeyen sensin” acı acı gülüyorum sadece. Bu sözlerin bile yakmıyor artık içimi. Ağzından çıkan tek bir kelimeye bile inanmıyorum çünkü. Ne yazıkki bir yalana tutsak etmişim her şeyimi.. Şimdi ikiye bölünmüş bir yürek taşıyorum yalnızlığımda ve içindeki hangi sen sevdi beni merak ediyorum.

Sen…..boşver sen biliyorsun nasıl olsa kalbimi nasıl kanattığını..Bir vurgun bu, boğazımda düğüm düğüm tıkanan bir vurgun. Ucuz çirkin ve sana yakışmayan bir vurgun….

Seninle bu kadar doluyken, seninle çevriliyken etrafım, boğulsam da arada bir çıkabiliyorum su üstüne. Ama o kadar yapışmış ki hayal kırıklıkları, Seni ne kadar uzak tutsam da kendime, varlığının izi yakıyor yüreğimi....Lanet olsun! keşke bu kadar çok sevmeseydim seni, kalbim sen diye atmasaydı hiç, sen diye nefes almasaydım, sen kokmasaydı bu koca şehir, sen diye dönüp bakmasaydım arkama, hiç çıkmasaydın hayat yoluma…Bu yol ki şimdi karanlık, nereye gideceğini bilmeyen virajlarda .

Ey aşk sen bu kadar mı yürek yakandın, bu kadar mıydı ömrün, sana uzun bana kısa gelen beş yıl. Nelerle gelinmişti bugünlere, ne zorluklara göğüs germiştik, ne sevinçlere ortak…Tutkulu iki koca yürek, heyecanı hiç bitmeyen aşk, bu günlere mi gebeydin sen…Nasılda sevmiştik birbirimizi çocuklar gibi masum, çılgınlar gibi soluksuz..Sımsıkı tuttuğun ellerindi bana hayat veren, gözlerinin yeşiliydi duygularımı çoşturan..Şimdi başka avuçlarda ısıt ellerini, sana heycan veren başka bedenlerde yaşa tutkularını.. Ne fark eder oda biter başkası alır yerimi. Ben kitledim yüreğimi, hayatıma seninle yüklenen anlam, çoktan silip götürdü her şeyi.

Hayır özlem değil bunlar özlemiycem ben seni. Yaşananlara sebep veren kişi unutulurmuş, bende unutucam seni

Bunun adı hüzün sadece…Simsiyah bir hüzün, tıpkı sen gibi, bende bıraktıkların gibi..