İç hesaplaşma

Bu gün günlerden Perşembe. Benliğim ikilemler arasında. Acaba yapmak istediklerimi yapabiliyor muyum? Yoksa acele edip elime yüzüme mi bulaştırıyorum? Yoksa bir beceriksiz miyim?

Kendimi iyi tanıdığımı düşünüyorum. Hislerimde pek yanılmam. Ama kendimle ilgili bazı şeyleri çok aceleye getiriyorum galiba. Bir şeylerin olacaksa hemen olmasını olmayacaksa ise o konuda tam bir karasamlık içindeyim. Sabır erdemdir. Nedense bunu kalbime dinletemiyorum. Oysa bazı konularda hatta bir çok konuda sabırlıyımdır.

Neden olur bilmiyorum. Sanki birden kalbimin içindeki bir enerji benliğime hakim oluyor ve güzellikleri kaçırmamak korkusuyla aceleci davranıyor. Hakim olmak isterim. Biraz daha yavaş ilerlemesini isterim ama nedense bunu yapamıyorum. Yoksa gerçekten bu işlerde beceriksizmiyim.

Sevmek zor ama galiba ben sevmeyi bile beceremiyorum. Aşk güzel şey ama diyorum o duyguyu yaşamak kadar yaşatmakta önemli galiba ben burda beceriksizlik yapıyorum. Her zamanda öyle olacak galiba. Fırtına bende Karadenizdeki gibi çok çetin. Kıyılara vurdukça oralardan bir parça alıyor. Maalesef benim fırtınam benden çok parça aldı.

Sanki insanları kaçırıyorum kendimden. Oysa onları çok severim, kim olursa olsun. Kötülükten uzağımdır. Kimseye bir zararım dokunmamıştır şimdiye kadar. Fakat nedense yaptığım hatalardan mıdır, zamanından önce atılan demirler yüzünden midir ya da kabalığımdan mıdır anlamadım. Belki bir kalasımdır. Yontulmamış, hızardan geçirilmemiş bir kalas. Hızardan geçmiş kalaslar kereste olunca daha güzel görünürler. Belki ondandır.

İnsanlara karşı içimdeki inceliği gösterememden kaynaklanıyor. Ya iletişim sanatını iyi bilmiyorum ya da insanlarla sosyalleşmeyi iyi beceremiyorum. Yine çıkıyor işin beceriksizlik yanına. Evet evet anladım bu konularda ben beceriksizim. Zannedersem benim acil bir yardıma ihtiyacım var.