- Kategori
- Şiir
İç İçebildiğin Kadar!
El ele tutuşup da, baştan başa
Geçtiğimizde Kızılay'ı
Tüm dünya yürüse üstümüze
Durabilir miydi önümüzde?
Yediğimiz balık ekmeğin tadını,
Kolkola yürüdüğümüz sokakları,
Dinlediğimiz eski zaman şarkılarını,
Ne bileyim,
O çok güldüğümüz
Eşofmanlı Şevket Hocayı,
Bizimle iftihar eden Pınar'ı
Seviyorum ulen! diyen Yaban'ı
Uyandığımız serseri sabahları
Özümüzü ayaklandıran yakışları,
Unutacağım aslında,
Ama unutturmuyor ki körolası!
Ne büyük bir yanılgıdır
Insanın kendini
Bu denli aldatması.
Yıllarca çektiği o küçük, içi boş kayığın
Küreklerinin elinde kalması.
Kulakları sağır eden bir gurultuyle
Karaya oturması.
İsyanlar, oyunlar, kavgalar sonrası,
Sandalın rengini
Ve yahut
Biçimini değiştirerek
Denizle tekrar buluşturma çabası.
Kırılan bardaktan su içilir mi,
İçindeki suyun hatırına?
Bağırsa, çağırsa insan,
Hani olmadı sussa,
Denese yani her çıkışı
Zorlasa tüm kapıları
Kussa içindeki bütün kinini
Ağlasa gözyaşı bitesiye
Çare bulabilir mi,
Bunca yıl alıştığını sandığı
Sevgisizliğe?
Kırılan bardaktan su içilir mi?
Íç içebildiğin kadar!
Melike _ Eylul 2017
- Toplam blog
- : 78
- : 290
- Kayıt tarihi
- : 02.07.11
1980 yılının buhranlı Ankara' sında gözlerimi dünyaya açmışım. Babamın işi nedeniyle çocukluk yılla..