İç'lik...

Nefesim nefesin gibi kokuyor. Birlikte keyiflendiğimiz sofralar gibi. Senden sonra, birlikte sevdiğimiz balıklar, küskün bir derinlikte kayboldular... Uzak duruyorum kızıl barbunlardan. Sardalyayı sever oldum. Bir de okyanuslardan getirdikleri somonları.. Beyaz şarap içerdik birlikteyken, şimdi rakı içiyorum. Uzak duruyorum rokadan, çoban salatasıyla yetiniyorum...

Büyük bir yudumla çektiğim zamanlar içime hayatı
Hoyrat açılmış bir gazoz kapağı oluyorum.
Dördüncü ayağı oynarken masanın
Kıpırtısız… Altına sırtımı veriyorum.

Büyük bir yudumla çektiğim zamanlar içime hayatı
Çarpıntıyla solunmuş nefesin kokuyorum
Oltadan geç çıkmış bir istavrit gibi
Kıpırtısız…Küçük bir kovada, ince bir yaradan sızlıyorum.

İri pullu kızıl barbunlar küskün bir derinlikte kayboldular
İçimizde… Soğuyan bir deniz gibi küllendi yaktığımız hayatlar
Şimdi, hoyrat açılmış birer gazoz kapağı bedenlerimiz
Timur Selçuk şarkılarında, ayrılan yollar gibiyiz.

Artık bütün rüzgarlar lodos, bütün sokaklarında İstanbul un
Adana dediğin yolcusuz bir durak
Sımsıkı kapalı kapılar gibi vazgeçtik birbirimizden
Sadece yorulmuş baharlardık, martın yeşil yollarında
Kanar elbette, acılarla uğurlanırken, etten kopan tırnak.

İzin ver, hayattan başka bir ömür seçeyim, izin ver. Köprü altında birlikte çinakop yiyelim. Sonra unut beni sen. Hiç solumadığım mavi bir nefes ol. Martılar, rıhtımlar, ihtiyar balıkçılar, okuldan kaçan çocuklar, güneşler, mehtaplar, yakamozlar, yosunlar, şarkılar… Solusun seni. Her Pazar anılarımızı ziyaret edeyim. İzin ver artık, bir başkasını seveyim…