İçimde Sızı Oldu Kocatepe Destanı...

İçimde Sızı Oldu... Kocatepe Destanı...

Erdek’ten Kuşadası’na uzanan yaklaşık 650 km genişliğinde cephe.
Ordumuz üç koldan Egeye, bir koldan Erdek üzerine yükleniyor.

Bozgun halindeki Batı ordusunun gerçek karanlık yüzü çıkıyor ortaya.
Katliam yapıyorlar çocuk, kadın, yaşlı demeden... yaptıkları tek kelimeyle soykırım..
Köyleri şehirleri yakıyorlar, yıkıyorlar.
Taş üstünde taş, gövde üstünde baş bırakmamaya kararlılar..
Bölgede yaşayan yaklaşık üç milyon insanımızın yarısı katlediliyor.
Batının ordusu, Türkleri Anadolu’dan yok etme projesini kaçarken bile gerçekleştirmeye çalışıyor.
Bu koşullarda, yaşadığımız ve gerçekleştirdiğimiz... gerçekten Kurtuluş, gerçekten varoluş savaşı…

Cephenin odak noktası Kocatepe.
Atatürk, Çakmak paşa ve tüm karargah orada, Batı ordusunun top atım menzilinde.
Bu varlık yokluk savaşında, herşeyi göze almış Mustafa Kemal ve Paşaları..

Ordunun yarısında çarık yok.
Çıplak ayaklar gece karanlığında çalılar, dikenler, taşlar üzerinde parçalanmış, yarılmış yaralanmış…
Ordunun yarısında elbise yok.
Mehmetçik köyünden kasabasından geldiği kıyafetle.

Gece soğuk... yaman olur Afyonun soğuğu... ayazdır geceleri…
Soğuk, sızlatır parçalanmış çıplak ayakları... keser gibi yakar insanın tenini…

Yeterince silah yok, cephane yok…
Yiyecek yok… Açlık her yerde…
Çakıltaşı yutuyor Mehmetçik.
Midesi dolu olsunda açlık hissine dayanabilsin diye…
Düşmandan ele geçirilen yiyecek olursa öncelik süvari atlarına ait.
Önce onlar doymalı…

Karşıda tam donanımlı ikiyüzbin kişilik batı ordusu.
Her şeyleri var.
İmandan, inançtan başka..
Çılgın Türklerinse sadece imanı var, inancı var…
Şehit ya da gazi olma isteği var, …
Uğruna öleceği bayrağı, vatanı, ülküsü var…
Gazisi var, Başbuğu var, Bozkurtu var, Ataşarkı var.. Atatürkü var …
Ölümden korkusuzluğu var..

Ayakkabı mı kolay..
Tepelersin bir batı askerini, alırsın ayakkabısını, giyersin çıplak ayağına.
Büyükmüş küçükmüş önemli değil, çıplak ayaktan iyidir...
Silah mı yok... cephane mi yok...
Düşmanda var.. Alırsın elinden, sahip olursun batının en modern silahına..

Sabaha karşı, önce toplar gürlüyor gecenin sessiz ayazında.
Süvarimiz, piyademiz hücumda... batı ordusu bozgunda…
Beş gün süren çarpışma... Aç, uykusuz, yorgun…
Düşman terk etmiş cepheyi kaçıyor... her türlü caniliğini yaparak…

Başkomutan bir gün dinlenme izni veriyor orduya…
Kim dinler…
Kaçmakta olan düşman her geçen saniye yakıyor, yıkıyor, can alıyor.
Kimin aklına gelir dinlenmek… kimin aklına gelir yorgunluk... kimin aklına gelir açlık…

Dörtyüz kilometre mesafede İzmir, Afyon ovasına… sekiz günde aşılıyor koşarcasına...
Hem de aşılamaz dedikleri savunma hatları çiğnenerek.
Piyade, neredeyse başa baş giriyor Süvariyle İzmire…

Dilimde bir sitem türküsü... kahırla karışık... acı acı...
"Uyan uyan Kemal paşa…
şu açınımcıların haline bak…"

Yirmibeş ağustosun 26 ağustosa döndüğü saatler.
Kanalları geziyorum.
Şarkılar, türküler, yarışmalar, paparaziler, türedi açınımcılar…
Daha düne kadar tanımazdık kendilerini...
Şimdi hepsi yorancı olmuş, kocaman laflar gevelemeye çalışıyorlar tüm yüzsüzlükleriyle...
Çoktan unutmuşlar çılgın Türklerin yaşadıklarını…
Bir tür can ticareti yaptıkları, can alıcıların..

Bananecilik, umursamazlık, ruhsuzluk sarmış hepsini…
Tek kanalı var içlerinde Başkentin..
Naklen yayında Kocatepe’den.
Çılgın Türklerin torunlarıyla, evlatlarıyla, yüreği vatan için, bayrak için çarpanlarıyla…
Sanki yeni bir büyük taarruzun hazırlıklarını yapar gibiler...

Saat dört... asker yürüyor karanlıkta gizlice yerleşmek için cepheye…
Çıplak ayaklar sızlıyor,
Sabah ayazı titretiyor çıplak bedenleri,
Uykusuzluk akıyor gözlerden…
Kimin umurunda…
Dillerde dualar…
Birazdan hücum edecekler, şehit olacaklar ya…

TV'ler kendi âleminde, umurlarında mı şafak hücumu…
Onlar Anzaklarınkini daha çok merak ederler... doğaları gereği...

Gençler coşkulu. Tıpkı Kemal’in askerleri gibi…
Bıraksalar, sanki Afyon ovasına atlayacak her biri..
Açılımcıları gözlercesine ufka bakıyorlar, çakmak çakmak gözleri
Gönüllerde vatan sevgisi, dillerde Nutuk'tan Atatürk sözleri…

Bir yanda Kurtuluş savaşını yok sayanlar,
Yokmuş gibi davrananlar,
Hiç bahsetmeyerek unutturmak isteyenler…
Lozan’ı hazmedemeyenler, kabul edemeyenler….
Kiralamışlar taşeronlarını...
Ayrı ayrı hesap içindeler yapacakları rövanş denemesinin…

Gönlümde bir sızı…
Dilimde bir dizi…
"Uyan uyan Kemalpaşa…"