İçimdeki çocuğun isyanı

Hayat benimdi dimi dilediğim gibi yaşardım.

Ben seçerdim ve seçtiklerim yüzünden yargılanırdım, yargılardım, üzülürdüm ya da sevinir.

Hangi seçiminin nedeni bu belirsizlik peki?

Ben seçmedim ki hayatta belirtisizlikler içinde kalmayı?

Bir ağacın dalına salıncak kurmayı diledim ben, eteklerim uçuşsun istedim mutluluktan, rüzgar yüzüme her vurduğunda gözlerimi açamadan gülümsemeyi diledim ama hayat salıncağımı kaldırıp bir ip sallandırıyor orada sallanmayayım sallandırayım kendimi diye…

Adaleti mi bu hayatın? Tercihlerimizin bir cezası olmalı mı illa ki. O tercihleri yaşarken mutluydum oysa, dilediğimdi, yaşadığımdı. Şimdi ise tercihlerimin cezasını ödüyorum.

Ben seçiyorum hayat seçtiklerimi yıkıyor birer birer…

Ben gülümsüyorum hayat ağlatıyor…

Ben seçmiyorum bu kırılgan hali, ben seçmiyorum böylesi bir hayatı…

İçimde ki çocuğun isyanı bu, ölümüne direnişin feryatları…