İçimdeki sen

İçimdeki sesin dur durak bilmeden konuşması ne zaman sona erecek.?

Günlerdir, haftlardır hatta aylardır sürekli aynı şeyi düşünüyorum. Hala bir arpa boyu bile yol aldığım söylenemez. O konuştukça ben susuyorum ben konuşmaya başlasam da o hiç susmuyor. Bir kitaplık dolusu kitap okudum bu konuyla ilgili ve seyrettiğim filmlerde cabası. En iyi yolun meditasyon olduğu söyleniyor birde yoga yaparakta sessiz dinginliğe erişebilinirmiş ama iyi de nasıl olucak bu? Deneme yanılma yoluna gittim her seferinde önüme çıkıp beni yıldırdı.

Genelde son günlerin modası sanırım bu durum. Ve yalnız olmadığımı biliyorum. İç sesimize ulaşabilmenin yolu zihni susturmaktan geçiyor ama küçük bir coçuk gibi oyuncağını vermemek için inanılmaz mücadele veriyor. Bazen beni bile hayretler içerisinde bırakıyor, söylemleriyle. Nasıl türetiyor, nereden aklına geliyor ve nasıl oluyor da yorulmuyor?

Çok nadir de olsa bazen susuyor. O anlarım ise sanırım ben an içinde yaşamaya başlayınca oluyor. An dedim de, an'ın kıymetini bilmek zamanımızı doğru kullanmak kaç kişiye nasip oluyor.

İşte yine aynı hal içindeyim. Ya bu konuşmalar benim sonum olucak yada başlangıcım.

_Ne diyooo....

_Ne demiyor ki!!

Her telden çalıyor. Hiç olmadık zamanlarda hiç olmadık konuları önüme sürüp sürüp duruyor. Bana ise bu uykudan uyanana kadar seyirci kalmak düşüyor. Bazen dakikalarca bazense süresini bilmediğim bir zaman diliminde varlılığını sürdürmeye devam ediyor. Ama buna sebep yalnızca bir kişi. Ve şu an sanki bütün yaşadıklarımın tek sorumlusu o gibi.

Onu unutmak istiyorum. Onu unutmak istediğim her an'ı bana farklı farklı senaryolarıyla allayıp pullayan sevgili her seferinde beni mat etmesini çok iyi biliyor.

Şah ve mat...