İçimden şarkı söylemek geldi...

İçinizde hiç şarkı söylemeyen veya iştirak etmeyen var mı?

Bence yoktur...

İnsanlar hangi milletten olursa olsun,neşelendiklerinde veya hüzünlendiklerinde şarkı söyler.

Hele şarkı söylemeyi meslek olarak seçenler,bu işe yıllarını verenler...kendilerini emekli etseler bile hayatlarından müziği çıkartamazlar.

Ben bir zamanlar yaşam biçimi olarak seçmiştim,şarkı söylemediğim zamanlarım çok azdı.

Yaş kaç olursa olsun böyle güzel bir uğraşı, eğer hayatınızdaysa ondan tamamiyle vazgeçmek mümkün değil.

Hele dinleyecek insanlar bulursanız,bu anları hayatta kaçırmak istemezsiniz. Ben emekli olmaya çalışan bir icracıyım.Profesyonel olarak bu işi bıraktım sayılır ama güzel bir müzik duyduğumda sesimi duyurmaktan kendimi alamıyorum.

Kimse benden böyle bir talep etmese bile,çaktırmadan mikrofonu elime geçirip....

Bu hastalık acaba sadece bende mi var? derken geçmiş zamanda verdiği bir röportaja sevgili Sezen Aksu'nun gittiği yerlerde eğer, müzisyenler iyi çalıyorlarsa kendini sahneye attığını okudum. Hımmm dedim demek ki bu hastalık sadece bende değil.

İşte bu gün, ben de güzel bir ortamda güzel müzik çalarken elimde olmadan, kendimi sahne de şarkı söylerken buldum.Dinleyicilerden gelen ilk tepki, tabii ki beni ilk sahnede gördükleri andan bahsediyorum...
Koca bir soru işareti ile bakan meraklı gözler...

Öyle ya yaşını başını almış bir kadın mikrofana el koymuş ve şarkı söylemeye hazırlanıyor.
Bakışlarda biraz da olsa bir küçümseme...

Ama sonrası çok güzeldi,eski günleri anımsatan güzel bir gece yaşadım kendimce...ama dinleyenler de mutlu oldu.

Anlatabilmek mümkün mü bilemiyorum,çok mutluyum,şarkı söylüyorum ve hala dinliyorlar ve de hala alkış alabiliyorum.

Hayat ne güzel...

Bu akşam bütün meyhanelerini dolaştım İstanbul'un
Seni aradım kadehlerdeki dudak izlerinde
Canım doya doya sarhoş olmak istiyordum
Seni aradım kadehlerdeki dudak izlerinde